آخرین ارسال ها |
نوار پیام ها |
مدیریت پیام ها |
نمایش موضوع به شکل عادی | |||
اطلاعات نویسنده |
برخی اتفاقات مهم پس از ظهور امام زمان (عجل الله تعالی فرجه شریف)
دوشنبه ۳ اسفند ۱۳۹۴ ۰۸:۵۸ بعد از ظهر
[#2]
|
||
مدیر انجمن انجمن دفاع مقدس
شماره عضویت :
1784
حالت :
ارسال ها :
3460
جنسیت :
تعداد بازدیدکنندگان :
462
اعتبار کاربر :
72225
پسند ها :
2031
تشکر شده : 2670
|
مـمـكـن اسـت ذكر هزار در كنايه از وسعت و گستردگى مسجد باشد زيرا مسجد جمعه اى كه مـسـلمـانان از سراسر جهان براى شركت در نماز جمعه به امامت حضرت مهدى (ع) گرد هم مـى آيـنـد و بـا در نـظـر گـرفـتـن فرودگاه و ترمينال ها، مساحت آن فاصله بين كوفه و كربلا كه تقريبا هشتاد كيلومتر است خواهد بود.
از ديـگـر اقـدامـات آن حـضـرت ، چـنـانـكه در روايات آمده است ، اعتلاء بخشيدن به موقعيت كـربـلا بـعـنـوان يـك پـايگاه جهانى است كه تكريم از جد بزرگوار خود سالار شهيدان حضرت حسين بن على (ع) مى باشد. از امام صادق (ع) روايت شده است كه فرمود: ((خـداونـد كـربـلا را سـنـگـر و پـايـگـاهـى قـرار مـى دهـد كـه مـحـل آمـد و شـد فـرشتگان و مؤ منان خواهد گرديد و به عاليترين مقام و مرتبه خود خواهد رسيد.))(378) و ديگر معجزه اى است كه در نجف ، از او ظاهر مى شود آنگاه كه زره جد خود پيامبر(ص ) را مـى پـوشـد و بـر مـركـب ويـژه او سـوار مى شود و جهان را به پرتو خود روشنائى مى بـخـشـد بگونه اى كه مردم هر كجا كه بسر مى برند آن حضرت را مى بينند در حاليكه امـام در جـايـگـاه خـويـش مـسـتـقـر مـى بـاشـد. از امـام صـادق (ع) در ايـن بـاره منقول است كه فرمود: ((گـويـا مـن قـائم را در نـجف مشاهده مى كنم كه زره پيامبر خدا(ص ) را بر تن كرده و زره بـر بـدان او فـشـار مى آورد آن را تكان مى دهد و زره بر تن او گشاد مى شود، آنگاه زره را بـا جـامـه اى از اسـتـبـرق مـى پـوشاند و سپس بر اسب ابلق خود كه ميان دو چشمش نـورى مـى درخـشـد سـوار مـى شـود و آن را بـحـركـت در مـى آورد، اهـل هـيچ سرزمينى نيست كه پرتو افشانى اين نور به آنها نرسد و اين نشانه اى براى آنان است سپس پرچم پيامبر(ص ) را بر مى افرازد و همينكه پرچم را به اهتزاز در آورد، شرق و غرب جهان به نور آن روشن مى گردد.))(379) در همين منبع از اميرمؤمنان (ع) نقل شده كه فرمود: ((گوئيا من او را مى بينم در حاليكه بر اسبى پاسفيد و آراسته كه نور از پيشانى آن ساطع است از وادى السلام عبور نموده و بسوى رودخانه سهله پيش مى رود و در دعايش چـنـيـن مـى گـويـد: لا اله الا الله حـقـا حـقـا، لا اله الا الله تـعـبـدا ورقـا. اللهـم مـعـز كـل مـؤ مـن وحـيد و مذل كل جبار عنيد. انت كنفى حين تعيينى المذاهب ، و تضيق على الارض بما رحـبـت اللهـم خـلقـتنى و كنت غنيا عن حلقى ، ولولا نصرك اياى لكنت من المغلوبين . يا منشر الرحـمـة مـن مـواضـعـهـا و مـخـرج البـركـات مـن معادنها، و يا من خص نفسه بشموخ الرفعة فـاوليـاؤ ه بـعـزه يـسـتـعـززون . يـا من وضعت له الملوك نير المذلة على اعناقهم ، فهم من سطوته خائفون ... الخ . و برخى از روايات مى گويد: كه امام (ع) سپاهى به قسطنطنيه و كوهستانهاى ديلم و چين اعـزام مـى دارد، از مجموع روايات بر مى آيد كه امام (ع) در عراق دست به كارهاى بنيادى نـظـيـر سـروسامان دادن به اوضاع دولت جديد خود تثبيت آن در آنجا و برقرارى امنيت در مرزهاى شرقى آن از سمت روسيه و چين ، مى زند و آنگاه اقدام به بسيج عمومى و سياسى و ساز و برگ نظامى جهت نبرد بزرگ آزاد سازى قدس مى نمايد. |
||
|