بسمه تعالی
همسر محبوبم سلام...💕
عزیزم..
نمیدونم چرا نمیتونم..واژه دوس داشتنو..یه کلمه معمولی بدونم...
واسه من یه واژه ی ملکوتیه...
که اگه بین دو تا آدم بکار برده شه...
نشونه پیوندیه بین دو روح و دو احساس ملکوتی...💕
که هرگز بینشون فاصله ای نیست...
حتی جسمشون هم نمیتونه مانع بین اون دو انسان بشه...
یکی میشن و دلا و افکار و زبونشون هم یکی...💕
غرق هم و در هم حل میشن...💕
محبوبم...❤
من نمیتونم تو رو فقط همسرم صدا کنم...!
چون پاره های جونم در تو حل شده و...❤
پاره های عمرم چون دو فرزند از تو رویید...
باید به جای همسرم به اسم دیگه ای صدات کنم...💕
اسمی که هم معنی دوس داشتنو تو خودش داشته باشه و هم...❤
در برگیرنده روییدن پاره های عمرم از وجودت بشه...
نمیدونم چی بگم...
ما با هم...
سالهایی رو پشت سر گذاشتیم...
که در عین ناگواری...
از گواراترین دوران زندگیمون به شمار میره...
هر لحظه که از زندگیمون میگذشت...
احساس نیاز بیشتری نسبت به تو پیدا میکردم...💕
دوسِت دارم...
چون...
"تو" دوس داشتنی هستی...❤
.
بهت اعتماد دارم چون قابل اعتمادی...
احترامت میکنم چون محترمی...
چون مادر بچه هامی و یار و غمخوارمی...💕
چون همسرمی...💕
از دور با یادت همیشه دلشادم...❤
بچه هامو به تو و...
تو و بچه هامو به خدای تبارک و تعالی میسپارم...
قربانت رضا...♥