آخرین ارسال ها |
نوار پیام ها |
مدیریت پیام ها |
نمایش موضوع به شکل عادی | |||
اطلاعات نویسنده |
عجب و غرور ( 1 )
سه شنبه ۱۲ بهمن ۱۳۹۵ ۰۷:۱۳ قبل از ظهر
[#3]
|
||
عضو
شماره عضویت :
901
حالت :
ارسال ها :
761
جنسیت :
تعداد بازدیدکنندگان :
283
اعتبار کاربر :
8583
پسند ها :
894
تشکر شده : 676
|
رسول خدا(ص) فرمود: سخت تر از زندگی یتیمی که پدرش را از دست داده، یتیمی است که امامش را نمی شناسد و بین او و امامش فاصله افتاده است، و در احکام دین سرگردان است که چه کند؟ آگاه باشید هر کس از شیعیان ما به مسایل ما آگاهی دارد، و چنین یتیمی سرگردان از احکام ما را بنگرد و او را ارشاد و هدایت نماید و شریعت ما را به او بیاموزد، کان معنا فی الرّفیق الاعلی؛ آن راهنما،در بهشت با گروه ما و همدم پیامبران در جایگاه رفیع و ارجمند خواهد بود.»بحارالأنوار ج 2، ص 2. شخصی در شب ظلمانی پر از وحشت در بیابانی پر خطر، راه را گم کرده و هرلحظه خطرهای گوناگون او را تهدید می کند، اگر او با همین وضع به راه خود ادامه دهد، روشن است که با شدیدترین وضع به هلاکت می رسد، ولی هرگاه ناگهان یک نفر با چراغی تابان نزد او آمد، و او را به راهی راهنمایی کرد، و همراه او در آن راه که پایانش بهشتی پر از نعمت ها است رسید، به راستی آن شخص به چه سعادت عظیمی نائل شده است؟ آیا کدام بهتر است؟آیا شما کدام را می پسندید؟ |
||
|