نوار پیام ها

( یسنا : ▪️خــداحافظ مُــــحَرَّم 😭 نمى دانم سال دیگر دوباره تو را خواهم دید یا نه؟!... 🖤اما اگر وزیدى و از سَرِ کوى من گذشتى، سلامَم را به اربابم برسان... ◾️ بگو همیشه برایَت مشکى به تَن مى کرد و دوست داشت نامَش با نام تو عجین شود!... ◾️بگو گرچه جوانى مى کرد، اما به سَرِ سوزنى ارادتش هم که شده، تو را از تَهِ دل دوست داشت... ◼️با چاى روضه تو و نذری ات، صفا مى کرد و سَرَش درد مى کرد براى نوکرى... 🏴 مُحَرَّم جان؛ تو را به خدا مى سپارم... و دلم شور مى زند براى \"صَفر\"ى که دارد از \"سَفَر\" مى رسد... # )     ( سینا : حضرت فاطمه زهرا (سلام الله علیها): «ما جَعَلَ اللّه ُ بَعدَ غَدیرِخُمٍّ مِن حُجَّةٍ و لاعُذرٍ؛ خداوند پس از غدیرخم برای کسی حجّت و عذری باقی نگذاشت.» «دلائل الإمامَه، ص 122» )     ( فاطمه 1 : ای روح دو صد مسیح محتاج دَمَت زهرایی و خورشید غبار قدمت کی گفته که تو حرم نداری بانو؟ ای وسعت دل‌های شکسته، حَرَمت. (شهادت حضرت زهرا تسلیت باد) )     ( programmer : امام علی (ع):مردم سه گروهند: (1) دانشمندی خدایی، (2) دانش آموزی بر راه رستگاری (3) و پشه های دستخوش باد و طوفان و همیشه سرگردان، که از پی هر جنبنده و هر صدا می روند، و با وزش هر بادی، حرکت می کنند، نه از پرتو دانش، روشنی یافتند، و نه به پناهگاه استواری پناه گرفتند. )     ( programmer : امام علی ع : عاقل ترین مردم کسی است که عواقب کار را بیشتر بنگرد. )     ( programmer : امام علی (ع):دعوت کننده ای که فاقد عمل باشد مانند تیر اندازی است که کمان او زه ندارد. )     ( programmer : امام علی(ع): در فتنه ها همچون بچه شتر باش که نه پشت دارد تا بر آن سوار شوند و نه پستانی که از آن شیر بدوشند )     ( سینا : هزارها سال از هبوط آدم بر سیاره‌ی زمین گذشته است و هنوز نبرد فی ما بین حق و باطل بر پهنه‌ی خاك جریان دارد، اگرچه دیگر دیری است كه شب دیجور ظلم از نیمه گذشته است و فجر اول سر رسیده و صبح نزدیك است. )     ( programmer : فتنه مثل یک مه غلیظ، فضا را نامشخص میکند؛ چراغ مه‌شکن لازم است که همان بصیرت است....(مقام معظم رهبری) )     ( سینا : یاران! شتاب كنید ، قافله در راه است . می گویند كه گناهكاران را نمی پذیرند ؟ آری ، گناهكاران را در این قافله راهی نیست ... اما پشیمانان را می پذیرند )     ( سینا : برای حفظ سلامتی، این دعا را هر صبح و شب بخوانید: اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ**اللَّهُمَّ اجْعَلْنِي فِي دِرْعِكَ الْحَصِينَةِ الَّتِي تَجْعَلُ فِيهَا مَنْ تُرِيدُ. (سه ‌مرتبه) خداوندا، مرا در زره نگهدارنده و قوی خود _ که هر کس را بخواهی در آن قرار می‌دهی _ قرار بده! )     ( فاطمه 1 : ای بهترین بهانه خلقت ظهور کن صحن نگاه چشم مرا پر ز نور کن +++ چشمم به راه ماند بیا و شبی از این پس‌کوچه‌های خاکی قلبم عبور کن +++ آقا بیا و با قدمی گرم و مهربان قلب خراب و سرد مرا گرم شور کن )     ( سینا : دود می خیزد ز خلوتگاه من کس خبر کی یابد از ویرانه ام ؟ با درون سوخته دارم سخن کی به پایان می رسد افسانه ام ؟ )     مدیریت پیام ها

نمایش موضوع به شکل عادی
اطلاعات نویسنده	درس های نبرد ایران و عراق اثر آنتونی کردزمن چهارشنبه ۷ شهریور ۱۳۹۷ ۱۲:۳۵ قبل از ظهر [#12]
حسنعلی ابراهیمی سعید حسنعلی ابراهیمی سعید پروفایل شخصی جستجو میان موضوعات ارسالی کاربر حسنعلی ابراهیمی سعید جستجو میان پست های ارسالی کاربر حسنعلی ابراهیمی سعید عضو شماره عضویت : 3401 حالت : ارسال ها : 977 جنسیت : تعداد بازدیدکنندگان : 200 اعتبار کاربر : 1499 پسند ها : 144 تشکر شده : 243	در 24 ژوئن 1984 عراق تعداد بیشتری از کشتی ها و تجیزات صدور نفت ایران را مورد هدف قرار داد.ایرانی ها اعلام کردند که در این حملات تجهیزات بارگیری آنها در قسمت غربی و قسمت دریایی جزیره خارک آسیب دیده است.اما بعدها به روشنی مشخص شد که که عراق نمی تواند از طریق حمله هوایی توانایی بارگیری جزیره خارک را از بین ببرد .ودر نتیجه جنگ نفتکش ها را پایان داد.از تاریخ 23 ژوئن تا 25 جولای، عراق حداقل چهار بار دیگر به کشتی های ایران حمله کرد. استراتژی هوایی عراق در باقی مانده سال 1984 تنها از یک الگو پیروی می کرد.عراق بجای حمله به شهرهای ایران و هجوم به کشتیرانی ایران شروع به پیگیری آتش بس و مذاکرات صلح نمود . به هر حال عراق در زمینه هایی از جمله تجهیزات رادار ،نیروی هوایی و قدرت موشکی آنقدر قدرتمند نبود که بتواند به تجهیزات نفتی ایران ضرباتی عمده وارد کند و جریان صدور نفت ایران را به کلی قطع نماید .این شکست در دست یابی به اهداف استراتژیک در ایران، نتیجه کمبود تکنولوژی هواپیماهای عراقی و عدم برد و پایداری مناسب آنها بود .همچنین موشکهای ضد کشتی عراق بقدر کافی مهلک نبود و نمی توانستند به درستی به هدف اصابت کنند.واز طرفی عراق نتوانسته بود پوشش هوایی مناسب دریایی را ایجاد کند.همچنین این شکست نتیجه نقص در سازمان دهی و رهبری نیروها بود.عراق هنوز نتوانسته بود نیروی هوایی خود را به میزان کافی افزایش دهد تا بتواند به اهداف تعیین شده دست پیدا کرده و ضربه مهلکی به ایران وارد کند و هواپیماهای عراق هنوز هم نمی توانستند اهداف خود را تا مقصد نهایی دنبال کنند و در نهایت عراق نتوانست از قابلیت های خود برای وارد کردن ضرباتی بزرگ به ایران و بدست آوردن برتری استراتژیک به درستی بهره برداری کند.حملات عراق همیشه به صورت ناپیوسته و سر شار از غلو بود و همیشه واقعیت های نظامی ضعیف خود را بزرگنمایی می کرد. عراق مجددا مرتکب اشتباهاتی شد که نتیجه تلاش او در جهت مدیریت تشنج زدایی از جنگ نفتکش ها بود .مهاجمان معمولا این فرض را در نظر می گیرند که محدود سازی حملات نظامی به صورت مرتبط و به هم پیوسته میتواند اثر گذاری قطعی در پی داشته باشدو می تواند محاسبات سیاسی و نظامی رقیب را با این دیدگاه که در آینده محدودتر می شود، تغیر و درهم بریزد .در عمل ،تلاش برای دستیابی به اهداف سیاسی و نظامی بدون در نظر گرفتن محدود سازی موجب عکس العمل های شدیدی گشته و مهاجم را از دستیابی به اهداف خود باز می دارد .رقیب تقریبا در دریافت پیامها دچار اشتباه می شود و پاسخ حملات را در حد همان عملیات های انجام شده می دهد ونه در سطح تهدیداتی که علیه او مطرح شده است .عملیات هایی که با محدود سازی همراه هستند معمولا تا وقتی که خشم طرف مقابل بر انگیخته شود، ادامه خواهند داشت. عراق به طور کلی دچار یک اشتباه شد و آن ،فرصت دادن به ایران برای بازسازی تجهیزات پس از هر حمله بزرگ بود.عراق در برخی موارد این راه را برای اینکه دور جدیدی از مذاکرات در مورد آتش بس را آغاز کند ، در پیش می گرفت. و ایران نیز از این فرصت برای کاهش سطح حملات عراق به شهرها و حمل و نقل کشتی ها استفاده می کرد و سپس مجددا درخواست خروج صدام از ایران و پرداخت غرامت به ایران را مطرح می کرد. ایران همچنین راه اعمال فشار بر عراق را با وجود تضعیف نیروی هوایی اش یافته بود.ایران برای جلوگیری از حمله عراق به شهرها، از زیر آتش گرفتن بصره و انجام پروازهای محدود بر فراز عراق استفاده می کرد.ایران همچنین از موقعیت مناسب خود در جهت تهدید به گسترش جنگ در جنوب خلیج استفاده کرد با ذکر این مطلب که خطر پذیری بر انگیختن دشمنی غرب را نیز در تصمیم گیری های خود لحاظ میکرد. ایران حملات مناسبی را علیه کشتی های شناور در خلیج فارس آغاز کرد و از ناوگان دریایی خود جهت حمله به کشتی های باری وترکیبی از تهدید ،نظارت و تروراستفاده نمود .مجموعه ی این حرکتها از طرف ایرانی ها، کشور های حوزه جنوبی خلیج فارس را وادار کرد تا به عراق در مورد محدود کردن حملاتش به کشتی رانی ایران فشار بیاورند. در سطح گسترده تر می توان گفت بسیاری از کشور ها دریافتند که محدودیت های سختی در استفاده از جنگنده بمب افکن ها برای تغییر در رویه دشمن وجود دارد. تلاشها برای استفاده محدود از حملات هوایی به جای استفاده از نیروی زمینی به ندرت به نتیجه مطلوب رسیده ،مگر در مقابل رقبایی که اتحاد و اعتقاد آنان بسیار کم است. با این حال که حملات هوایی توسط جنگنده بمب افکن ها می تواند نوعی ترس و رعب وشکست اولیه در ساختار های نظامی، سیاسی و اقتصادی کشور مورد هدف ایجاد کند و این حملات هوایی، باز دارندگی بیشتری به نسبت دفاع کردن از مناطق بمباران شده دارند. با فرض اینکه یک کشوری که تحت حمله قرار گرفته باشد، فرصت کافی برای بازسازی و تعمیر و یا تعویض تجهیزات آسیب دیده داشته باشد،تاثیر کلی چنین حملاتی بجای ترساندن، رقیب آنها با یکدیگر متحد ساخته و موجب بر افروختن آتش خشم و نفرت آنان می شود. 7-2- ایران سیاست های خود را در جهت شروع یک جنگ فرسایشی تغییر داد: استراتژی زمینی ایران در مدت زمان باقی مانده از سال 1984 ، از حملات رو به جلو به یک جنگ فرسایشی تبدیل شده بود .ایران به صورت بسیار مناسبی مانورهایی را اجرا می کرد که نشان دهنده آمادگی برای یک عملیات بزرگ بود، اما تنها حملات کوچکی انجام میداد که بوضوح فهمیده می شد که این حملات را برای شناسایی عوارض کلیدی زمین انجام می دهد. فهمیدن علت این تغییر موضع از سوی ایران بسیار ساده بود .تلفات ایران در جنگ در سال 1984 از 30000 نفر به 50000 نفر افزایش یافته بود و از طرفی هم رهبر ایران در صدد پایان دادن به جنگ نبود، بنابر این این تلفات برای رهبر مذهبی ایران و فرماندهان انقلاب ایران روشن ساخت که نیروهای زمینی ایران دیگر نمی توانند به همین ترتیب و بدون آموزش، فرماندهی و سازماندهی به کار ادامه دهند. به نظر می رسید که فرماندهی نظامی ایران کاملا به این باور رسیده است که تلاش برای جنگ در قلمروی طولانی و بدون اهداف کوتاه مدت در راستای یک پیروزی بزرگ ، شکست ایران را در پی خواهد داشت و معنای استراتژیکی نیز ندارد و ادامه کار بوسیله نیروهایی آموزش ندیده و بدون فرماندهی و تجهیزات برای حمله ممکن نیست .درس گرفتن ایران از این مسائل باعث شد تا ایران درسازماندهی نیروهایش تغییر ایجاد کند . ایران به ندرت با عملیات های حرفه ای و کلاسیک پیش می رفت و نمی توانست بوسیله تهیه تجهیزات ،سرمایه ،وسایل ارتباطی مکانیزه ،حمایت هوایی وپوشش هوایی، جنگ را پیش ببرد .ایران در هر حال، در پی تهیه تجهیزات سنگین رزمی و سازماندهی نیروهای مردمی و پیاده و سازماندهی بهتر آنها در جهت انجام عملیات های بهتر و ساختار مناسب تر برای حملات انبوه بود. همچنین ایران توجه بیشتری به امور لجستیکی و پشتیبانی مبذول داشت و شبکه های فشرده ای از جاده های لجستیکی و پشتیبانی را به خصوص در جنوب ایجاد کرد . مهمتر از این، ایران که تا کنون، پیشرفتهای کمی در زمینه آموزش نیروهای داوطلب و مردمی داشت، آموزش برای شیوه جدید نبرد و عملیات های کوهستانی و آبی خاکی را آغاز نمود. در سطوح بالای فرماندهی، ایران تلاش کرد که حداقل عملیات ها را با دقت بیشتری طراحی کند.وحملات خود را به عملیات هایی اختصاص دهد که به صورت شبانه به خاک عراق نفوذ کند وامتیاز هایی استراتژیک از حریف گرفته و به اهداف کوچک و محدودی دست پیدا کند .این نوع عملیات ها برای عراق مشکل ساز شده بود .علی رغم تلاش عراق، ایران توانست محدوده کوچکی از قلمرو عراق را فتح کرده وبا سایر فتوحات عراق معاوضه کند و یا اینکه برای اهدافی که برای عراق اهمیت زیادی نداشت تلفات سنگینی از آنها بگیرد. 7-3- اطمینان بیش از اندازه عراق : عراق این تحرکات ایران را با استحکام بخشیدن به خطوط دفاعی و ایجاد برتری بوسیله قدرت آتش پر حجم و ترمیم ساختار دفاعی خود پاسخ داد که این راهبردها شامل موانع آبی، تقویت ظرفیتهای دفاعی وسرمایه های لجستیکی می شد. شکست ایران در عملیات های سال 1984 باعث شد که عراق با خود فکر کند که ایران توانایی شکستن استحکامات دفاعی و مقاومت در برابر تکنولوژی عراق را ندارد و جنگی ایستا در مواضع ثابت می تواند موجب کاهش تلفات عراق شود .عراق بیش از اندازه مطمئن شد که با دفاع بر روی زمین وکاهش حملات هوایی می تواند ایران را مجبور به پذیرش بخش هایی از قطعنامه کند. عراق در اواخر سال 1984 حملات بسیار محدودی را علیه ایران تدارک دید ،اما بیشتر آنها بسیار کوچک تر از آن بودند که عراق ادعا می کرد .وتعداد بسیار کمی از آنها، در حدی بودند که موثر باشند.عراق هنوز در بهره برداری از امکانات دفاعی ، قدرت آتش وتکنولوژی خود دارای نقایصی بود .همچنین عراق در زمینه سازماندهی نیروهای پیاده خود و اکتیک های نفوذی دارای ضعف بود . عراق در پشت استحکامات دفاعی خود نشسته بود و از عملیات در مناطق کوهستانی و باتلاقی عاجز بود .ترس عراق از شکست در جنگ و اعتماد بیش از حد به تکنولوژی باعث شده بود که بخشی از نیروهای عراق فلج شده و پیشرفتی در نیروهای عراقی حاصل نگردد. و عراق از یافتن راه حل برای اصلاح این مشکل استراتژیک خود، عاجز مانده بود. دلایلی را برای این شکست می توان بر شمرد.عراق با مشکل تاکتیکی واستراتژیکی در مقابل ایران روبرو شده بود ، نیروهای زمینی عراق نمی توانستند با در جا ایستادن نیروهای ایرانی را شکست دهند وهمچنین تا وقتی که جبهه های ایران از طرف مردم حمایت می شدند ، عراق نمی توانست با افزایش قلمرو ،نیروهای ایرانی را به عقب براند .مسئله دیگرفراروی عراق این بود که آنان با یک جنگ فرسایشی روبرو شده بود که در تاریخ نظامی سابقه نداشت و تنها یک راه حل داشت : ایران باید از جنگ کردن دست بردارد.تنها امید عراق برای این کار وارد کردن تلفات سنگین به نیروهای ایرانی بود تا مردم از حمایت خویش از این جنگ دست بردارند . با توجه به نبرد هوایی ،این مسئله بسیار مهم بود که عراق در نبردهای هوایی، برتری عددی نداشت .عراق کمبود زیادی در عوامل مورد نیاز برای کارایی نیروها داشت .عراق برد ترابری مناسب ،ایجاد ظرفیت برای سورتی های پرواز ،حفاظت دریایی مناسب ،حسگرها و ردیابهای هوایی کارا و جنگنده هایی که در دفاع هوایی مناسب باشند و اهداف زمینی را نیز بتوانند هدف قرار دهند،در اختیار نداشت. بنابراین نتوانست کشتی هایی را که در آبهای ایران در حال حرکت بودند، هدف قرار دهد. عراق همچنین دریافت که در بهره گیری از موشک های اگزوست دچار مشکل است . هواپیماهای سوپر اتاندارد نمی توانستند مدت زیادی در آسمان بمانند و به همین ترتیب، پوشش هوایی آنان در جزیره خارک با مشکل مواجه می شد .بسیاری از موشکها هم نمی توانستند اهداف خود را مورد اصابت قرار دهند .و مشخص شده بود که سرجنگی موشک های اگزوست آنقدر قدرتمند نیست که بتوانند آسیبی جدی به نفتکش ها بزند . این موشک های عراقی ، اگر می توانستند پس از اصابت به نفتکش ها ،اثر تخریبی بالایی بر آنها داشته باشند، از دست رفتند .این امر عراق را بر آن داشت که که میراژهای اف 1 با قابلیت سوختگیری بیشتر و با ظرفیت نصب همزمان موشک اگزوست و سلاحهای لیزری را سفارش دهد .از سوی دیگر، حملات پراکنده هوایی و موشکی عراق به شهر های ایران در اواخر سال 1984 نیز نتوانست کارایی چندانی برای این رژیم داشته باشد. در این جنگ، عراق ترکیب مناسبی از تعداد جنگنده ها ،تعداد موشک ها وسوخت رسانی هواپیماها را در اختیار نداشت تا بتواند آسیبهای بزرگ وعمده ای را به شهر های ایران وارد نماید. همچنین در آن زمان عراق نتوانسته بود یک مجموعه منسجم از اهداف اقتصادی آسیب پذیر مانند نیروگاه ها و پالایشگاه ها را برای حمله به آنها فراهم کند.اشتباه عراق این بود که گستره وسیعی از اهداف را انتخاب کرده بود و بنابراین نتوانست مجموعه معینی از اهداف را ویران کند و یا آنقدر به آنها آسیب بزند که تعمیر آن بسیار زمان بر یا غیر قابل جبران باشد. چراکه در این صورت پشتیبانی حملات برایش راحت تر می شد و شرایط به گونه دیگری رقم می خورد. کمی بعد، عراق شروع به به کار گیری بمب های خوشه ای در قالب عملیات هایی کرد که اهداف آنها به نیروهای پشتیبانی نزدیک بودند و تاثیرگزاری عملیات ها و برد سورتی های پرواز خود را با حمایت نیروی زمینی افزایش داد. 7-4- حملات ایران در سال 1985 نسبت به گذشته کنترل شده تر بود: ایران در سال 1985 ، 9 حمله زمینی و در مقابل عراق 3 حمله زمینی انجام داد.حملات ایران در این سال با اهدافی محدود تر انجام می شد و از آخرین حمله در سال 1984 ، بسیار کنترل شده تر بودند.ایران همچنین در طراحی عملیات و آموزش نیروها بسیار با دقت تر از گذشته عمل می کرد.ایران به صورت آزادانه توانست به گستره وسیعی از خاک عراق ضربه بزند، به خصوص در شمال و جنوب که عوارض زمین و موانع آبی مانع این می شد که عراقی ها از لحاظ تاکتیکی متوجه حضور نیروهای رقیب شوند و همچنین این موانع اجازه استفاده از تجهیزات دفاعی و قدرت آتش بالا را به عراقی ها نمی داد. ایران همچنین توانست فشار قابل توجهی را بر بزرگراه بغداد- بصره بیاورد .نبرد جدیدی نیز در هور الهویزه آغاز شد ،اما مانند درگیری های 1984 ،تلفات انسانی بزرگی در پی نداشت. جنگ زمینی از حمله های کوچک و بی نتیجه عراق به قصر شیرین در 31 ژانویه و جزایر مجنون در 28 فوریه آغاز شد.عراق به هیچکدام از اهداف خود دست پیدا نکرد و این امر از لحاظ سیاسی مسائلی را برایش در پی داشت.عراق در 13 فوریه تلاش کرد قرار داد صلحی را با کرد های شمال عراق امضا کند که این کار می توانست تاثیر بزرگی بر متوقف کردن در گیری با آنها در پی داشته باشد .اما هم بارزانی و هم جلال طالبانی در خواست اورا رد کردند واین به معنی این بود که شمال عراق از ناحیه ایرانی ها بسیار آسیب پذیر خواهد شد.نبرد زمینی هنوز تا ماه مارس خیلی جدی دنبال نمی شد.اما بعد از حملات متقابل توپخانه ای دو طرف به سوی اهداف شهری و نفتی که به مرگ 400 نفر انجامید، نبردها دوباره آغاز گشت. سپس ایران عملیاتی را با نام بدر تدارک دید که هدف آن محاصره بصره و یا قطع ارتباط آن شهر با مناطق دیگر عراق بود.ایران برای این عملیات از ماهها قبل آماده شده بود.این عملیات به نوعی تکرار اهداف عملیات خیبر در سال 1984 را درون خود داشت، اما اهداف آن در مقیاسی محدود تر و بسیار کنترل شده تر از قبل بودند.به نظر می رسید به چند دلیل ایران هور الهویزه را برای اولین عملیات بزرگ خود در سال 1985 انتخاب کرده است.این امید برای ایران وجود داشت که بتواند با عملیات در این منطقه ، عراق را از لحاظ تاکتیکی غافل گیر کند زیرا منطقه ای بود که عراق احتمال ضربه خوردن از آن را نمی داد.ایران به خوبی آموخته بود که عراق نمی تواند در هور پیش روی کند و نیروهای پیاده ایرانی می توانند به سرعت به جزایر کوچک این منطقه نفوذ کنند. ایران پس از نبرد سال گذشته در هور ، تجربه بسیار مناسبی رادر این منطقه کسب کرده بود.ایران خطوط ارتباطی بسیار عالی ای را در این منطقه ایجاد کرده بود. و قایق های فراوانی را نیز تهیه نموده بود.نیروهای پیاده ایرانی منطقه هور را به سرعت در نوردیدند. امتیاز این منطقه نیزار هایی بودند که 3 متر ارتفاع داشتند و نیروهای عراقی را مجبور می کردند که در جای خود باقی بمانند.هور الهویزه همچنین به عراق اجازه نمی داد که از برتری آتش توپخانه ، نیروی هوایی و تجهیزات سنگین خود استفاده کند ، مگر اینکه ایرانی ها به زمینهای خشک کنار جاده بغداد بصره برسند.ماشینهای سنگین نظامی نمی توانستد در فصول بارانی از هور عبور کنند و ایرانی ها راهی برای دستیابی به اهداف معنا دار را تا وقتی نیروهایشان پراکنده بودند، نداشتند.ایران 75000 تا 100000 نیرو با قابلیت شرکت در چنین عملیاتی را در اختیار داشت، اما به نظر می رسید که تنها بخشی از آنها در این عملیات شرکت کردند . ایران برای حمله 45000 تا 60000 نیرو تهیه کرد که در هفت یا هشت تیپ سازماندهی شده بودند و4یا 5 تیپ آنها را پاسداران و بقیه از نیروهای داوطلب بسیج بودند.این نیروها ترکیبی از ارتش و سپاه بودند و پاسداران نسبت به سال 1984 آموزشهای بهتری دیده بودند و بهتر از گذشته پشتیبانی می شدند.تقریبا تمام این نیروها مجهز به مسلسل های تهاجمی ومقدار فراوانی مهمات بودند و بسیاری از آنها مسلح به موشک انداز آر پی جی و مقدار زیادی راکت بودند.ایران زنجیره ای از پل های معلق را در میان هور ایجاد کرده بود و تعداد زیادی قایق بزرگ و شناور و قایق های تک نفره تدارک دیده بود که این قایق ها مسلح به تیر بار پی آر سی 105 میلی متری و مسلسل های 106 میلیمتری بدون لگد آمریکایی بودند که روی قایق ها نصب شده بود. نیروهای ایرانی با ماسک های ضد گاز آلمانی ،کلاه های محافظ و آمپول های آتروپین هلندی تجهیز نیز شده بودند. عراقی ها نیز در مقابل از 10 تیپ در قالب 4 لشکر پیاده تشکیل شده بودند که 2 لشکر مسئولیت حفاظت از جاده بغداد- بصره وراه آهن را به عهده داشته و بر هور الهویزه احاطه داشتند .عراق همچنین استحکامات دفاع زمینی را نیز تهیه دیده بود.عراق زنجیره فراوانی از بونکرها ،خاکریز ها ،برج های دیده بانی ،مناطق مین گذاری شده ،سیم خاردار وموانعی برای جلوگیری از مانور بالگرد ها تشکیل داده بود.عراق قبل از حضور نیروهای ایرانی ظرفیت ها و موانعی را در منطقه ایجاد کرده بود و نیروهایی را در عقبه برای دفاع در عمق خاک های خود آماده ساخته بود.اما باوجود عوارض زمین و استحکامات عراقی ها، برنامه ریزی برای ایجاد یک خط دفاعی اصلی در بسیاری از مناطق ممکن نبود. به نظر می رسید که ایران قصد دارد با حمله شدید توپخانه به بصره و اولین بمباران های هوایی بغداد در 10 و 11 مارس، تمرکز فرماندهان عراقی را از منطقه سلب نماید که البته عراق نیز با حمله به تهران، به این اقدام پاسخ داد .نیروهای هجومی ایران در نیمه شب 11 مارس به خوبی حمله خود را آغاز کرده و 10 کیلومتر بین قرنه و عزیر در این منطقه پیش رفتند. نیروهای ایرانی از منطقه جنوبی هور و در انتهای خطوط دفاعی 4 لشگر عراق بیرون آمدند و به امتیاز های تاکتیکی مناسبی دست پیدا کردند وتوانستند نیروهای خود را در یک منطقه متمرکز کنندتا به یک باره خطوط دفاعی عراق را بشکنندو مقداری از مواضع در خشکی را محاصره و به تصرف در آورند. ایران باید از تاکتیک های مبتنی بر نیروهای پیاده استفاده میکرد و شروع به گرفتن تلفات سنگین از عراق نمود.بالاخره نیروهای ایرانی در روز اول 10 کیلومتر و در روز بعد جمعا 14 کیلومتر پیش روی کردند.در 14 مارس تیپ های پاسداران به رود فرات دست پیدا کردند و در شب 14 و 15 مارس توانستند دو پل معلق را بر روی آن نصب کنند .در روز بعد نیروهای ایران تقریبا جاده بغداد- بصره را تحت تصرف خود قرار داده بودند.مشکل چنین پیشرفتی برای نیروهای ایرانی این بود که راهی برای حمایت و پشتیبانی از آنها وجود نداشت. ایران نمی توانست تجهیزات و توپخانه خود را رو به جلو حرکت دهد ،پس شروع به گسترش خط شکسته شده نمود و نیروهای عراقی را از حالت تعادل خارج نمود .همچنین یکی از تجربیاتی که در این عملیات بدست آمد این بود که مشکلات لجستیکی و پشتیبانی به ازای هر کیلومتر پیشروی نیرو ها زیاد تر می شود و هنگامی که با مرکز پشتیبانی قطع ارتباط می شد، این نیرو ها رفته رفته هدف بهتری برای نیروهای عراقی می شدند . در این هنگام نیروهای عراقی مرکز اصلی حمله ایران را تشخیص داده و 20 تا 25 تیپ را برای حمله متقابل در منطقه آماده کردند.در حالی که عراق توقع نداشت از جایی که هم اکنون در حال شکست خوردن بود به او حمله شود ،نیروهای گارد ریاست جمهوری را برای دفاع به کار گرفت .عراق همچنین ظرفیت کامل نیروی هوایی خود را با روزانه 150 تا 250 سورتی پرواز بر روی منطقه آماده کرد ومنطقه را نیز زیر آتش سنگین توپخانه گرفت.در این زمان بود که دفاع عراق به شدت آغاز گشت .عراق 5 لشکر خود را که شامل 60000 نفر بودند در منطقه مستقر کرد و همگی در یک منطقه شروع به دفاع کردند.در 15 مارس تمام نیروهای عراقی در موقعیت حمله به مقر باریکی از ایرانی ها بودند و آنها را از شمال ، جنوب و غرب مورد هدف قرار دادند.عراق همچنین به را حتی می توانست از برتری نیروی هوایی و بالگرد های جنگی خود استفاده کند،بدون اینکه چیزی جز تیربار ها و چند اس ای 7 جلوی آنها را بگیرد. بالگرد های عراقی تعداد زیادی از قایقها و پل های ایران را مورد هدف قرار دادند و مسیر برگشت را با تجهیزات دفاعی خود بر ایرانیها بستند. در نتیجه دفاع ایران شکست و در روز 17 مارس، عراق تمامی آن چه را که ایران فتح کرده بود ،دوباره باز پس گرفت .قبل از اینکه ایران عقب نشینی کند هردو طرف تلفات زیادی را متحمل شددند.عراق 2500 تا 5000 نیرو کشته و چند هزار اسیر داد وایران نیز 8000 تا 12000 کشته از خود به جای گذاشت. به خاطر دلایلی که توضیح دادن آن بسیار سخت است ،ایران فاز جدیدی از عملیات را در نزدیکی جزایر مجنون آغاز کرد. این حمله تقریبا یک هفته پس از شروع عملیات اتفاق افتاد. چراکه ایران میخواست نیروهای خود را منتقل کند یا اینکه با حمله به منطقه وسیع تری از هورالهویزه، از عراق امتیاز بگیرد.ایران در اواخر سال 1984 و اوایل 1985، دو جاده دسترسی به جزایر مجنون احداث کرده بود .وهم اکنون دو جاده برای دسترسی به شمال جزایر در اختیار داشت.ایران 15000 تا20000 نیرو در این منطقه آماده کرد .این نیروها آماده حمله به مواضع عراق بودند و با همکاری باقیمانده نیروهای عملیات بدر، در همان زمان باید به لشکر سوم عراق حمله می کردند. به نظر می رسد که ایران با این امید که عراق لشکر سوم خود را به سمت شمال جزایر مجنون بکشد، این عملیات را ترتیب داده بود. در حقیقت این انتقال نیرو در میان نیروهای عراقی اتفاق نیافتاد .در نتیجه عراق کاملا برای رویا رویی با نیروهای ایرانی آماده شد و در نهایت نیروهای ایرانی در 19 مارس و بار دوم در 21 مارس باعراقی هادرگیر شدند .در این زمان(23 مارس) ایران عملیات را متوقف کرد و بدون اینکه یک اینچ از خاک عراق را تصرف کند 3000 تا 5000 کشته داد ، در حالی که عراق تنها میزان کمی خسارت متحمل شد. همچنین نیروهای عراقی بوسیله گازهای عامل اعصاب و خون ،چند هزار نفر تلفات دیگر نیز به نیرو های ایرانی تحمیل کردند. با این حال که ایران نسبت به گذشته از لحاظ محافظت در برابر گازهای شیمیایی بهتر شده بود، اما اولا این محافظت ها در مورد گاز خردل نبود و ثانیا بخاطر این که نیروها مجبور بودند تا ساعت ها در مناطق آلوده بمانند، ضربه شدیدی به ایران وارد کرد. در حالی که عراق هنوز به مقدار کافی گاز تابون (عامل اعصاب) در اختیار نداشت و حمله شیمیایی به مناطقی که به نیروهای خودش نزدیک بود کار درستی نبود ،این حملات شیمیایی بسیار موثر واقع شد و خمپاره اندازها ،هواپیماها و بالگرد های عراقی، ایرانی ها را در هر منطقه ای مورد حمله قرار می دادند. بااین توضیح می توان در یافت که چرا برای چند ماه تنها نبردهای محدودی صورت گرفت. ایران تهاجم دیگری را در 14 ژوئن و در هور الهویزه انجام داد اما این عملیات نیز در بهترین حالت، تنها موفقیت های محدودی در پی داشت. چنین حملاتی در نزدیکی قصر شیرین هم در 19 ژوئن و در جزایر مجنون در 28 ژوئن انجام شد . به نظر میرسید که ایران در حالی که نمی خواهد تلفات بدهد ،در صدد است تا با محاصره و پیش روی های تدریجی، به مواضع عراق در جزایر مجنون فشار وارد بیاورد.و عراق نیز با تقویت شدید قوای دفاعی خود، پاسخ حملات ایران را داد. این گونه به نظر میرسد که اثر کلی عملیات بدر بر رهبران ایران و عراق مانند اثراتی بود که عملیات خیبر بر آنها داشت و این بود که آنها مطمئن می شدند تاکتیک هایشان کاملا درست بوده است.فرماندهی ایران هشدار های بیشتری در مورد استفاده از نیروی پیاده دریافت کرده بود، اما پیروزی های اولیه ای که بدست آورده بود ،آنها را به این باور رسانده بود که میتواننند به سلاح ها و تکنولوژی پیشرفته عراق غلبه پیدا کنند، اگر به نقطه دقیق حمله کنند ،از شور انقلابی نیروها بهره ببرند و مراکز اصلی حمله را مورد هدف قرار دهند.در حالی که ایران هیچ وقت به عملیات بدر به چشم پیروزی نگاه نکرد ،اما این گونه به نظر می رسید که در ایجاد یک جنگ فرسایشی برای عقب نگه داشتن نیروهای عراقی و ناتوان کردن آنها برای حملات بعدی به ایران، موفق شده بود .همچنین ایران دریافته بود که عراق در هر حمله ای که ایران از طریق عملیات شبانه وارتفاعات کوهستانی ، علیه او انجام میدهد، آسیب پذیر است و موانع آبی، کارایی سیستم دفاعی،نیروی هوایی و توپخانه عراق را مختل می گرداند. عراق در عوض به این نتیجه رسید که استراتژی در پیش گرفته شده اش ،درست بوده است ، هنوز می تواند به تکنولوژی دفاعی خود اعتماد کند،عملیات هایی محدود انجام دهد و دفاع را با موضع ثابت در پیش بگیرد. بدین ترتیب عراق به این جنگ های گذرا ادامه داد، از توجه کافی به پیاده نظام و قدرت تهاجمی خود غافل شد و بر وابستگی بیشتر خود بر تکنولوژی ،متمرکز گشت. باتوجه به شرایط داخلی هر کدام از دو کشور، هیچ یک از آنها با تهدیدات داخلی مواجه نشدند و جنگ هیچ تاثیری در مناطق جمعیتی و مقر های فرماندهی دو طرف نداشت.اما اقدامات به نوعی اجتناب ناپذیر بود.گروه های ضد صدام حسین فعالیت هایی جزئی را در عراق انجام میدادند .اما قدرتشان برای تهدید رژیم، بسیار کم بود، با اینکه چند عملیات انفجاری و تروریستی نیز انجام دادند. سازمان مجاهدین ایران یا مجاهدین خلق به انفجارهای خود در در ایران ادامه دادند. اما رهبر آنها ،مسعود رجوی همچنان در پاریس اقامت داشت. نظرات ضد جنگ در ایران بسیار کم بود. افراد نهضت آزادی به رهبری نخست وزیر سابق، مهدی بازرگان تاثیرات محدودی در ایران داشتند.ایران توانست در آن زمان انتخابات برگزار کند و مجددا (حجه الاسلام ) خامنه ای در 16 آگوست انتخاب شد.کابینه جدید پس از معرفی شدن مجددا به حمایت از (امام)خمینی و جنگ برخاست.تنها تغییر بزرگی که در ایران رخ داد این بود که امام و مجلس خبرگان، آیت الله حسین علی منتظری را به عنوان قائم مقام رهبری معرفی کردند. 7-6- نبرد های هوایی و جنگ نفتکش ها در سال 1985 : [size=x-large][font=Arial]تمرکز عراق بر تکنولوژی نظامی با موج جدیدی از حملات به اهداف شهری و نفتی در ایران جلوه گر شد. عراق ادعا کرد که از تاریخ 1 ژانویه تا 31 مارس، 30 کشتی ایرانی را هدف قرار داده است، در حالی که ایران تنها 7 کشتی را مورد هدف قرار داده بود.طبق برخی تخمین ها ،تعداد کل حملاتی که عراق دربرابر نفتکش های ایران انجام داد، از اول مارس سال 1984 تا مارس 1985، 65 مورد و تعداد حملات ایران 25 مورد بود.همچنین کشتی های نیروی دریایی ایران برای تهدید و متوقف نمودن عبور و مرور کشتی های شناور در آبهای عراق باکشتی های بسیار خوبی که در اختیار داشتند، گشت زنی ها
اعتبار افزودن اعتبار به :حسنعلی ابراهیمی سعید نظر شما :	نقل قول