جوشن کبیر ودریای دل امام زمان (عج)





حالا فهمیدیم چرا بعد از هر چند فراز باید از او فریاد رسی بیشتر بخواهیم تا او ظرفیت ما را بالا ببرد

و از تاریکیهای نادانی ما را خلاص کند...

خدایا, حالا کمی فهمیدیم چرا تو برای موسی بر کوه تجلی کردی... اما برای امام علی (ع) و شیعیانش بر قلبشان تجلی کردی...

یا من سبیله واضح للمریدین.........

آخر خدایا,

دیوانه کنی هر دو

جهانش بخشی دیوانه تو هر دو جهان را چه کند

ما بنده یک همچنین خدایی هستیم. خودمان را لایقش کنیم , در شان او رفتار کنیم, در شان او عبادت کنیم, در شان او با او مناجات کنیم ,.........

دارند ملائکه به قلب نازنین امام زمانش نازل میشوند....

اگر قراره همزمان در این شب احیاء نگه داریم و جوشن کبیر بخوانیم تا شاید کمی از بار ایشان کاسته شود... خدایا ما را فدایش کن....

شاید ما بدین وسیله سپر بلایش شده ایم: لک الوقاء و الحمی (بلا گردان و سپر بلای تو باشم) فرازی از دعای ندبه....

آخه داره نجم نجم قران به قلبش نازل میشه....

شاید هر کدام از ما با احیاء در گوشه ای از این عالم قراره باری را از روی دوش آقامون برداریم ان شاءالله.

آخه قران و نزولش حتما خیلی عظمت داره. خدایا, به ایشان تحملش را عطاء فرما....

یا حبیب الباکین......

خدایا تو آقا را خیلی دوست میداری او اشکهایش در حین نزول قرآن و تلاوت قرآن خصوصا برای مظلومیت جدش امام حسین (ع) قطع نمیشود و او بدینوسیله سبک میشود...

درک خدایی که ما از او جدا باشیم راحتتر از این خدایی هست که ما از اوییم.

شاید بهمین دلیل نتوانستیم آنگونه که باید او را درک کنیم. خدایا تو ما را در خودت فانی بفرما تا دیگر ذره ای هم خود را نبینیم..

خدایا, تو همه چی داری. تو کمال مطلقی...

.له الصفات العلیاء...................

خدایا, شاید دلیل نزول هر ساله قران از عالم ملکوت و عقل به عالم طبیعت اینه که قراره بدینوسیله از بار آنان کم بشه و از عظمت و سنگینی آیات قران فرو نریزند....

ما قراره باری از رو دوش آقایمان برداریم با احیاء و اشکها و توسلات همزمان ما قراره کمی از فشار های از بابت نزول آنهمه عظمت به قلب نازنین ایشان کم بشود.

شاید دلیل اینکه ما بعضی وقتها توفیق اشک و عزاداری برای ابا عبدالله (ع) را پیدا میکنیم اینه که ما قراره از بار مصیبت هایی که روی دوش آقایمان هست بکاهیم...

شاید دعوت بقرآن سر گذاشتن شده ایم چرا که قراره بدانوسیله کمی از بار سنگین و عظیم قرآن را از سر آقامون برداریم.

و یا شاید بر عکس هم باشه یعنی که این آقاست با همه این کارها و تحمل سنگینی و عظمت قرآن بدانوسیله قراره بارها را از دوش ما برداره...

امام علی (ع) فرمود:

کفی بی عزا ان اکون لک عبدا و کفی بی فخرا ان اکون لی ربا انت کما احب فاجعلنی کما تحب

کلمات ثلاث امیرالمومنین (ع)-

خدایا این عزت مرا بس که بنده تو باشم و این افتخار بس است که تو پروردگار منی ...

تو چنانی که من دوست دارم مرا هم چنان کن که تو دوست داری....



بیاییم قلبمان را از غیر خدا پاک کنیم

بله , دلیل بندگی و عباداتمان این باشد که چون بنده اوییم , همین. چون ارباب ما اینگونه دوست دارد....

بله. در عزای معصومین به آن دلیل اشک بریزیم که خدا آن اشک را دوست دارد...

قرآن بر سر بگذاریم چون خدا دوست دارد....

دعا برای ظهور کنیم چون خدا دوست دارد...

برای خودمان دعا و استغفار کنیم فقط و فقط چون خدا دوست دارد...

به قرآن عمل کنیم چون خدا امر کرده....

خدا معصومین را واسطه قرار داده پس بدان دلیل آنها را شفیع قرار دهیم نه بدلیل بر آورده شدن حاجاتمان...

نیت در اعمالمان فقط بر مبنای اراده او باشد و بس....

آنچه او می پسندد ملاک ما در نیت و عملمان باشد....

بیا ییم در خدا فانی شویم و نگذاریم دیگر اثری از من و مایی در ما بماند....

بله از این به بعد, دلیل هر کارمان تویی و لا غیر, خالصا و مخلصا....

به امید اینکه هر چه زودتر زمینه ظهور آقایمان مهدی صاحب الزمان (عج) فراهم شود ان شاءالله....

الحمد لله الذی هدانا لهذا و ما کنا لنهتدی لولا ان هدانا الله...

 





                                                           این انصــــارالـمهـــــــــــــدی

 در انتهای امر: جوشن کبیر و تقرب به خدا



با خواندن اسماءالله(در جوشن کبیر) به خود خدا پی میبری معرفتت نسبت به او بیشتر میشود و او را تمجید میکنی و به او می بالی.

به او می بالی که این چنین خدایست.

خدایا چطور تا بحال نشناخته بودمت شاید فاصله ام با تو فقط مشغولیات خودم بوده.

جوشن میخوانی و............

مرتب میگویی : خدایا طاقتی ده. چطور ممکن است آدمی این چنین خدایی داشته باشد آنوقت بندگیش نکند.

قبل هر اسمت یک یا(یا الله) آمده یعنی تو میخواهی که تو را با اسمائت صدا بزنیم اما این بار نه برای خودمان نه برای دیگران نه حتی برای امام زمانمان فقط برای رسیدن به رضایتت و محقق شدن رضایتت...

او عاشق بنده اش می باشد و میخواهد ما مستحق آن همه عشقش بشویم...

یا الله, تو میخواهی تسبیح بشوی: سبحانک

تو را به وحدانیت بشناسند: یا لا اله الا انت

دوست داری از تو فریاد رسی خواهند: الغوث الغوث

بدنبال بهانه ای برای آزادسازی بندگانت از آتش عذابت هستی: پس میگوییم (خلصنا من النار یا رب) الحق که تو مربی عالمیانی.

تو میخواهی بنده ات خاشعانه با قسم دادن به اسمائت از تو گدایی کند تا مستحق دستگیری ات شود:

پس میگوییم (اللهم انی اسئلک باسمائک.........)

قدر خودمان را بدانیم چراکه ما بنده چنین خدایی هستیم...

جوشن میخوانی و.............

با خوب فهمیدنش استغفار و با وصل شدنمان شکر کنیم....

ما با این چنین خدایی میخواهیم چه کنیم. میخواهیم چگونه به او عشق بورزیم.

خدایا در همه چیز فقط خواهان رضایتت هستیم.

چرا تا بحال نه قدر او را دانسته ایم که چنین خدایست و نه قدر خودمان را که بنده چنین خدایی هستیم.

فرموده بود: من از رگ گردن بتو نزدیکترم و نگذاشت که ما حقیقت آنرا تا بحال درک کنیم چراکه ممکن بود قالب تهی کنیم.

میفهمیم این یعنی چه, فهم آن سنگینه تحمل میخواد . ما را مدهوش میکند.

حیف نیست که انسان امر و نهی یک همچین خدایی را اطاعت نکنه.

جوشن میخوانی................

با خواندن جوشن, در دریای با عظمت دل امام زمان (عج) غرق میشویم, مست و حیرت زده میشویم. او ما را نگه میدارد و ما ادامه میدهیم...

یا من مفر الی الیه.......راه فراری هم نداریم . اگر بخواهیم هم برگردیم دیگر نمی توانیم. فقط نمی دانیم

چه باید بکنیم.

یا خیر المستانسین الیه...... ما بنده یک همچین خدایی بودیم و نمیدانستیم.

فقط تا میتوانیم گریه کنیم تا سبک شویم. ما چاره ای جز این نداریم والا قالب تهی میکنیم.

افتخار کنیم به یک همچین خدایی...

یا من فی البر آیاته.........

یا من الیه برغب الخائفون...............

خدایا بدنبال بهانه ای بودی تا بنده ات رو بتو کند وتو او را نوازش کنی...

ای وای خدای من تو کیستی .... تو کجایی. این کنت یا ولی المومنین(فرازی از دعای کمیل)

خدایا علی (ع) چقدر بی طاقت شده بود به دنبالت میگشته نه اینکه پیدایت نمیکرده بلکه او میخواست خیلی بیشتر از اینها بتو نزدیک شود...

خدایا حالا که داریم کمی میشناسیمت, دردمان چیز دیگریست...

غصه ما این است که: خدایا تو کجایی اگر رضایت داری میخواهیم خیلی بتو نزدیکتر شویم...

خدایا حالا خلاصی از آتش فراقت را از تو میخواهیم: خلصنا من النار یا رب

تو کیستی ای خدا. هر چه تو را از طریق اسمائت بیشتر میشناسیم, طاقتمان کمتر میشود.

تو میخواهی ما بنقطه ای برسیم که با تمام وجود بگوییم: الغوث الغوث

خدایا صدایمان را میشنوی : بیچاره ات شده ایم.ممنونیم که ما را خلق کرده ای...

جوشن میخوانی..........

یا حبیب من لا حبیب له.......

دیگه نمیتوانیم. هر چه بیشتر از تو میفهمیم, هم به تو می بالیم و هم تحمل آن همه عظمتت را نداریم.

فکر کنیم دیگه دارد بال و پرمان میسوزد. آخر تو چه خدایی هستی, چه عظمتی, چه رحمتی...............

آخر خدایا, از تو بسوی تو آمده ایم. نمیدانیم چکنیم؟ بتو می بالیم اما تحمل آنهمه عظمت را هم نداریم.

تو کیستی یا ستار ........یا فتاح..............

بله درسته به یکی از اسمائت متوسل میشویم. یا فتاح یا فتاح یا فتاح

یا رب, باورت کردیم پس دامنت را می چسبیم...

یا من یقبل التوبه عن عباده.....یا من یحول بین المرء و قلبه.........

هر چه توفیق تا بحال شامل ما و دیگران شده از برکت وجود امام زمان (عج) و دعای ایشان است. ممنونیم آقای ما.

جوشن میخوانی..........

آه, الان دارند طبق طبق ملائکه بر قلب نازنین ایشان نازل میشوند...

خدایا, به او تحمل و گنجایش بیشتر عطاء بفرما. خدایا, بفریادش برس....

 جوشن کبیر و دریای دل امام زمان (عج)





تو با اسماءش سیر وسیراب میشوی......

این است معنای واسقنا من حوض جده و بیده و بکاسه ریئا رویئا سائقا لا ظماء بعده(فراز آخر دعای ندبه)

تو از برکت نزول قرآن به قلب نازنین جدش صلی الله علیه و اله(من حوض جده) و در حال حاضر با نزول هرساله قرآن به قلب نازنین امام زمان(عج) در شب قدر یعنی با جام او(بکاسه) و

با شفاعتش یعنی با دست او (بیده) آنچنان تو را خوش و گوارا سیراب میکنند که دیگر تشنگی بدنبال نخواهی داشت.

قلبت را غرق اسماءش میکند و سیراب میشوی.

یا من بابه مفتوح للطالبین..............

بله درست است خدا در حدیث قدسی فرمود: من طلبنی وجدنی.......

با هر فراز سبحانک یا لا اله الا الله الغوث الغوث... دوباره به درون دریای رحمتش غوطه ور میشوی.

و از خدا آن مربی عالمیان میخواهی که تو را از آتش دنیا که تا بحال در آن قرار داشتی برای همیشه نجات دهد: خلصنا من النار یا رب.....

به درک اراده اش میرسی که در عالم حاکم است:

یا من یخلق ما یشاء یا من یفعل ما یشاء....یا من یذل من یشاء.........

الهی هب لی کمال الانقطاع الیک.....

این حقیقت در همین عمق دریای رحمت خدا محقق میشود نه قبل از ورود به آن....

تو قبل از دل کندن از خود و یا قبل از وصل شدن به امام زمان بدنبال آن انقطاع بودی در صورتی که آن توفیق بعد از تحقق اینها بتو عطا میشود.

و آن نیست مگر با گوشه نظر خدا ( و انر ابصار قلوبنا بضیاء نظرها الیک).تو با وصل شدن به امام زمانت و غوطه ور شدن در دریای اسماءالله(جوشن کبیر) حالا میتوانی از او هم دل بکنی و همه حجابهای نور را به شفاعت و یاری او پشت سر بگذاری(حتی تخرق الابصار القلوب حجب النور)

تا جاییکه به معدن العظمه وصل شوی(فتصل الی معدن العظمه). تا جاییکه روحت آویخته بعز قدسش بشود( و ارواحنا معلقه بعز قدسک).

دیگر همه چیز را در مقابلش و احاطه اش فانی می بینی(کل شیء)

یا من هو رب کل شیء یا من هو اله کل شیء یا من هو خالق کل شیء.....

همه چیز در مقابلش ساجد و راکع است...

تو دیگر او را فقط به خیر میشناسی

یا خیر داع و مدعو...........

یا من هو فی عظمته عظیم یا من فی رحمته رحیم...............

تو در را ه نبودی و خدا تو را از بیراهه براه( که فقط امام زمان است) آورد.

او تنها کسی هست که به گنه گاران نگاه میکند(یا اله العاصین)

تو تازه حالا کمی از معنای یا ستار العیوب را می فهمی.

تو سوراخ دعا را پیدا میکنی. تو نان و نمک آقا را خوردی تا به اینجا برسی...

دراینجا دیگر ضیافتی نیست چون میهمان و صاحب خانه یکی میشوند..

تو با خدا یکی میشوی به وحدت میرسی...

اراده تو تا حدودی با اراده او یکی میشود. تو دیگر میتوانی بقدر سهم خودت خلیفه خدا روی زمین باشی...

تو دیگر از غرق شدن در اسماءالله نمیترسی بلکه بدانوسیله داری به آرامش میرسی...

یا من قرآنه مجید

جوشن با موجهای نزدیک به هم و در همش تو را در خودش غرق میکند مستت میکند(چراکه آن سخن تو با خداست) و

قرآن دریایی با امواجی مرموز و ارام است که تو با آن به آرامش میرسی(چراکه آن سخن خداست با تو) . پس گرامیش بدار.

یا حلیما لا یعجل...

او صبرش زیاد است...

بدلیل ربوبیتش به پای بنده اش صبر میکندو او را در سیر تربیتی خاص خودش قرار میدهد تا به نتیجه برسد او را غرق عشق و معرفت خودش می کند در آغوش گرفته و او را آرام میکند ان شاءالله...

همه این پذیرایی از تو زیر سایه قرآن انجام میشود.

به همین دلیل تو را دعوت به قرآن سر گذاشتن میکند. تا با اسماءش(خصوصا اسماء رحمن و رحیمش) و اسم جلاله الله و شعاعش(تمامی اسماءش،معصومین ع

) و بوسیله میزبانش امام زمان (عج) از تو پذیرایی میکند.

حالا دیگر تو با قرآن سر گذاشتنت و با اعتماد کامل و توکل به او، خدا را به خودش و معصومین قسم میدهی که آنچه رضایت و مصلحت در هر چیزی هست به اجابت برسد....

توفیقات این ضیافه الله رمضان را بسیاری بلافاصله با بی دقتی از دست میدهند اما برای اولیاء خدا که در دریای اسماءش غوطه ورند این ضیا فت تمامی ندارد و زیر سایه قران تا همیشه از آنان پذیرایی میشود.

امام علی (ع):بندگان خدا، شما و آرزوهایتان از این دنیا میهمانان هستید که مدت میهمانیتان معلوم شده، و وام دارانی میباشند که بستانکار(وامش) را از شما مطالبه میکند، و مدت میهمانیتان اندک و وامتان عمل(بندگی) است که محفوظ است، پس چه بسیار کوشنده در عمل است که(آنرا) ضایع میکند.(خطبه 129 نهج البلاغه)

امام حسن مجتبی - علیه السلام - فرمودند: خداوند متعال ماه رمضان را برای بندگان خود میدان مسابقه قرار داد. پس عدّه ای در آن ماه با اطاعت و عبادت به سعادت و خوشنودی الهی از یکدیگر سبقت خواهندگرفت و گروهی از روی بی توجّهی و سهل انگاری خسارت و ضرر می نمایند. «من لا یحضره الفقیه، ج 1، ص 511، ح 1479»

 ادامه دارد...







جوشن کبیــــــــــــر

                                                                       



                                                                 این انصــــارالـمهـــــــــــــدی  

 

جوشن کبیر و دریای دل امام زمان (عج)

          

وارد ضیافه الله عالم عقل :شده ای...

و حالا خدا را با اسمائش میبینی...



ای خدا از خود بیخود می کنی. در مقابل اسماءت دیگر نمیتوان حتی امام زمانت را دید...

هر چه هست و خواهد بود ببرکت وجود اوست اما در قلب تو کسی جز خدا قرار نمیگیرد.

ای خدا، مکرک خفی. تو میخواستی ما را به بهانه امام زمانت بسوی خودت بکشانی.

الحق که خدا غریبتر از امام زمانه.

تو میخواستی ظرفیت ما را بالا ببری که در قرب تو بال و پرمان نسوزد...

حالا در عمق دریای دل امام زمان، خدا را با اسماء ش(جوشن کبیر) صدا بزن.

دیگر نه خود را میتوان دید و نه حتی امام زمان را . دیگر هیچ غیراو را نمیتوان دید.

حالا عاشقانه همراه با آسمانها و زمین تو هم خاضعانه و خاشعانه او را با اسماءش تسبیح کن.

یا من کل شیء خاضع له.یا من کل شیء خاشع له.................



حالا که کمی از ربوبیتش را دیدی و اینکه او با مکرش و بوسیله امام زمانش چگونه تو را تا به اینجا کشاند...

دیگر هر چقدر میخواهی به سوی امام زمانت برگردی نمیتوانی (تو دیگر نمیتوانی برای او کار و دعا کنی)

چرا که او فقط وسیله ای بود برای وصلت تو با خدا

وقتش رسیده که الا (ی) در لا اله الا الله محقق شود

و

الا (ی) در دیگر فرازهای اسماءالله جوشن کبیر محقق شود.تو دیگر غیر نمی بینی فقط فضل و عفو او را و.......

یا من لا یرجی الا فضله یا من لا یسئل الا عفوه... یا من لا سلطان الا سلطانه...

یا نعم الحبیب یا نعم الحسیب.......

ای خدا تو بهترین بودی....

او بوسیله امام زمانت تو را نمک گیر کرد...

یا ربنا یا الهنا یا سیدنا......

تو رب همه هستی...

یا رب النبیین و الابرار یا رب الصغار و الکبار یا رب الانهار و الاشجار....

ای خدا، تو برای همه سیر تربیتی داری که بدانوسیله به تو برسند...

اسماءالله جوشن کبیر دریای دل امام زمان است.

خدایا، تو ما را با انس گرفتن با آقا و حل شدن در هم و غم او میخواهی ما را در دریای دلش غرق کنی که حتی نتوان سری بالا و بیرون آورد و غیر تو را دید...

معلق در دریای دل آقایش قرار میدهی اما نمی گذاری به کف دریا(ذات تو) برسد چون ریز ریز میشود.



ای انسان تو خود را در حال غوطه ور و غرق شدن در اسماءش میابی که دیگر کسی را جز خدا نداری:

یا انیس من لا انیس له یا شفیق من لا شفیق له.....

در دریای جوشن کبیر خودت را رها کن تا به لقاءش برسی در اسماءش حل شوی فانی شوی و به بقاء، به خدا برسی...

تازه به کمی از دارایی های خدا پی میبری.

یا من له المثل الاعلی یا من له صفات العلیاء یا من له الاخره و الاولی...یا من له الایات الکبری............

 شب قدر وتقرب به خدا 





در نظر بگیرید آقا ظهور کرده ، در مکه ، در کوفه ،  ...

مکان مهم نیست هر جایی ، مجسم کن آقا(عج) آنجاست !

آیا می توانی برای خودت دعا کنی ؟ حتی برای گناهانت هم نمی توانی استغفار کنی ! چون می گویی این بی ادبی است که آقا داشته باشی و وقتت را به خودت اختصاص دهی حتی 2 دقیقه ؛

مهم این است که هدف را بشناسیم و آنرا گم نکنیم .

امام علی (ع) فرموده اند : ( زمانی که بجای رسول الله (ص) در بستر خوابیده بودم ) بعد از لیلة المبیت وقتی می خواستم خود را به رسول الله (ص) برسانم (والطا ء ذکره) یادش می کردم می فهمیدم از کدام طرف باید بروم ...

پس باید مقصد گم نشود, خود بخود می رسیم ما با تجسم اینکه انگار آقا (عج) ظهور کرده زندگی می کنیم ،

دعا می کنیم ، ...

اگر خدا اِن شاء الله توفیق بدهد اینکار را انجام دهیم دیگر حتی یک لحظه هم برای خودمان دعا نمی کنیم !

چرا این اتفاق می افتد ؟ چون از ساحل منیت هایمان جدا شده ایم و خودمان را در دریای دل امام زمان (عج) انداخته ایم ، ائمه (ع) فرموده اند : نحن اسماء الله ، ما اسماء الله هستیم ؛ آنها جوشن کبیر هستند ، خودمان را در دریای اسماء الله انداخته ایم ؛ جوشن می خوانیم برای آقا (عج) می خوانیم ، جز آقا هم نمی توانیم به چیزی فکر کنیم !

حتی به حاجاتمان ، حتی به گناهانمان ، حتی به غفلتهایمان ، به نیازهایمان ، به خانواده مان ، به ... به هیچ چیز نمی توانیم فکر کنیم.

اگر این محقق شود ، وقتی خودمان را در دریای دل امام زمان (عج) می اندازیم ، غرق می شویم ، می فهمیم که خود امام زمان (عج) هم حجاب بود ، نورانی ترین حجاب این عالم ،

فقط وسیله ای بود برای اینکه ما به خدا نزدیک بشویم و به یکباره درون دریای دل امام زمان (عج) غرق می شویم

( یعنی محو خدا میشویم )....

 شب قدر وتقرب به خدا



کدام یک ازما می توانیم در زمان ظهور برای خودمان دعا کنیم ؟

وقتی امام خمینی (ره) آمده بودند  !کسانی که بودند دیدند وکسانی که نبودند شنیده اند ...

آنموقع همه برای پیروزی انقلاب و پیروزی رزمندگان اسلام و طول عمر امام خمینی (ره) ... دعا می کردند .

همه محو انقلاب شده بودند ...

با تجسم ظهور هم ، اینطور می شود ! دعا کردن ، زندگی ، هّم و غم مان ، فکر و ذکرمان برای آقا (عج) می شود ، اسماء الله را برای آقا (عج) صدا می زنیم به نیت آقا (عج) به نیابت آقا (عج) به هرشکلی که تصور کنی امام زمانی می شوی ، مرتبط با امام زمان (عج) می شوی ارتباط قلبی با امام زمان (عج) پیدا می کنی !

ببینید خداوند انسان را از کجا به کجا می رساند !

یک زمانی ما درباره ی درک حضور آقا (عج) صحبت می کردیم و اصلاً صحبتی از ظهور نبود خدا این معرفت را داد که طوری زندگی کن انگار آقا (عج) حضور دارد .

آقا (عج) همه جا هست ( فَسیر الله عَمله و رسُوله و المومنون ) می بینید ، پس هستند ، پس حضور دارند ، سعی کردیم حضور را باور کنیم ! حالا باید ظهورش را باور کنیم !

نه حضورش دیده می شد نه ظهورش دیده می شود ! اما باید هر دو را باور کرد تا تنظیم شویم !

او مقیاس است ، او تراز است ، او میزان است !

تو برای اینکه امام زمانی شوی باید این مراحل در قلبت محقق شود تا فکر و ذکرت امام زمان (عج) بشود...

 شب قدر وتقرب به خدا



چرا باور نمی کنیم که سفیر امام زمان (عج) هستیم !؟ سفیر یعنی چه ؟ یعنی اگر من چیزی فهمیدم که انسانها را به کمال می رساند به ظهور نزدیک می کند باید به دیگران انتقال بدهم باید راهنمایی کنم . ما وقتی مطلبی درباره ی خوبان می شنویم می گوییم کاش ما هم جزو آنان بودیم !

تو فقط با فهم این مطالب جزو آنان می شوی ! با معرفت پیدا کردن نسبت به آن مطالب ، جزو آنان می شوی ! به همین راحتی !

این است که می فرماید : " اَللَّهُمَّ عَرِّفْنِی نَفْسَکَ ، مَنْ عَرَفَ نَفْسَ فَقَد عَرَفَ رَبَه " معرفت خیلی مهم است. خیلی ها می گویند : پس عمل چه میشود ؟ انسانهای با معرفت اهل عمل هستند !

آن کس که عمل دارد ، نماز شبش ترک نمی شود ، روزه های مستحبی ، انفاق ، ...

اگر معرفت نداشته باشد همه ی اینها را ترک خواهد کرد !! حتی اگر ترک هم نکند, این کارها ارزش ندارد... !!



نزد خدا صاحبان معرفت ارزش دارند ( اولوالالباب )

امام سجاد (ع) چه می فرماید ؟ با فهمش خودمان را برسانیم



می فرمایند : بهترین مردم زمانه آنهایی هستند که امامت امام زمان (عج) را باور دارند و منتظر ظهورش هستند



،



و به این دو دلیل خدا به آنها آنچنان عقل و فهم و شناختی عطا می کند که غیبت برای اینها چون دیدن است .

ما می توانیم بهترین مردم زمانه باشیم ، در قصه ها نیست !



کاروان ابا عبدالله (ع) را در نظر بگیرید ، قبل از رسیدن عاشورا گروهی خودشان را به کاروان رساندند ، گروهی هم در راه هستند اما هیچ کار نمی کنند چون هنوز به کارون امام حسین (ع) نرسیده اند انگار باید برسند تا جهاد کنند !

مگر امام تو درمقابل ظلم نمی ایستد ؟ تو هم قیام کن ! می گویند : باید حتماً به امام حسین (ع) برسیم و بعد جهاد کنیم ! اول باید در رکاب امام قرار بگیریم بعد کارها و اخلا قیات و رفتارمان را درست کنیم !!!

این غلط است ! اشتباه محض است ! این فرد ، یار امام نیست اگر به کاروان هم برسد امام را تنها می گذارد اگر راست می گویی نرسیده ، حسینی باش ! اگر راست می گویی تا ظهور برقرار نشده امام زمانی باش 

و آنچنان زندگی کن انگار امام زمان (عج) ظهور کرده !

آن چنان نماز بخوانیم انگار امام زمان (عج) ظهور کرده !

حالا ببین چطور زندگی می کنی ؟ دعا کن ببین چطور دعا میکنی ؟ .........

 شب قدر وتقرب به خدا





اسما ء الله را می خواهی بخوانی ، جوشن کبیر را بدست گرفته ای ! هر سال چطور می خواندی ؟

خدا را صدا می کردی و به فکر حاجات خودت و کسانی که به تو التماس دعا گفته بودند هستی ؛ به فکر گناهانت هم هستی ! هر بار که خدا را صدا می کردی به یکی از دلایل شخصی صدا می کردی ، یک وقت هایی هم بخاطر ظهور آقا (عج) صدا می کردی اما دیگر اینکار را نکن !

اسماءالله را فقط به نیت آقا (عج) به زبان جاری کن خدا را با اسماء اش صدا بزن بخاطر گل روی امام زمان (عج) ! والسلام...

خودت را خالص کن ، فخلع نعلیک ، تعلقاتت را بینداز ، چه چیزی تو را نگه داشته !؟

شیطان (لعنه الله) گفته : من دقیقاً از راهی وارد می شوم که خدا وارد می شود! یعنی چه ؟

خدا گفت : برای خودتان دعا کنید پس اجابت می کنم " ادعونی فاستجب لکُم "

علی (ع) گفت : الهی و ربی من لی غیرک ، ...

ما گفتیم راست می گوید دیگر ما چه کسی را غیر از خدا داریم پس خواسته هایمان را بگوئیم ؛

خدا کنکور قبول شوم ،بچه ام کنکور قبول شود ، خدایا خانه دار شوم خدای بچه ام...

شیطان چه راحت ما را به بی راهه برد... !!

خدا آدرس داد تا از پله ها بالا بیایی نه اینکه در پله اول بمانی !!

بله خدا گفت با یاد خودت بیا جلو, اما بعد ذکر مهدی (عج) را بگو !

اسماءالله را به نیت مهدی (عج) صدا بزن.

همه ی اسما ءالله را همه ی لحظاتت را این برای چه کسی محقق می شود ؟

اگر که خدا به تو آنچنان فهم و عقل و شناختی عطا کرده باشد که غیبت را چون ظهور ببینی, تو برای خودت دعا می کنی ؟؟ به فکر خودت هستی ؟ یا یکسره به فکر آقایی ؟ اگر کسی هم به تو التماس دعا بگوید تو می گویی ؟ آقامون سالم باشد ؟ آقامون پابرجا باشد بیایید برای حکومت آقا (عج) دعا کنیم آیا اینطور نخواهد بود ؟

سئوال : حالا که آقا (عج) ظهور نکرده من چطور خواسته های خودم را نبینم و برای آقا دعا کنم ؟

جواب : ما باید مجسم کنیم که آقا (عج) ظهورکرده مگر قدرت تجسم نداریم !

آنطور زندگی کنیم و آنطور دعا کنیم که انگار آقا ظهور کرده...

وقتی تو با این ذهنیت وارد لیلة القدر بشوی ، وقتی می خواهی دعا کنی و خدا را با اسماءش صدا بزنی طوری صدا می زنی انگار امام زمان (عج) ظهور کرده آنوقت همه ی هّم وغّم مان آقا (عج) می شود...