نوشته شده توسط : بانوی آفتاب  » 


	السلام علیک یا غریب الغربا








سلام ما و دلتنگی ما رو خدمت آقا برسون و نایب الزیاره باشید 



ممنونم

التماس دعا


ممنون از عکسای زیباتون

چشم انشاالله

 لطفا من رو هم ثبت نام کنید.

ممنون

 هدی خانم امروز یه دفعه به یادتون افتادم گفتم چند روزه ازشون خبری نیست رفتم حتما یه خبری بگیرم که اومدم دیدم تولدتون هست

منم تولدتون رو تبریک میگم انشاالله عمر با عزت و بابرکت داشته باشین. اینم کادوی تولد:

انسان دو تولد دارد يک تولد جسماني و يک تولد معنوي ، 
ارزش انسان به تولد دوباره اوست . 
رسيدن به ملکوت در سايه تولد ثانوي است. 
حضرت عيسي (ع) فرمودند « لا يلج في الملکوت من لا يولد مرتين » 
کسي که دو تولد نداشته باشد به ملکوت راه پيدا نمي کند،
 استاد بزرگی می فرمودند این تولد دوباره، تولد انسان از خودش و عادتها و غرایزش می باشد.

 عالی بود

خیلی ممنون

 


	اللهم عجل لولیک الفرج

 

	ای کشتگان عشق برایم دعا کنید

	

	                            یعنی نمی شود که مرا هم صدا کنید

	

	این دستهای خسته خالی دخیلتان

	

	                                 درد مرا به حکم اجابت دوا کنید

	

	فریاد چشم های مرا هیچ کس ندید

	

	                          پس یک نگاه محض رضای خدا کنید

	

	ای مردمان رد شده از هفت شهر عشق

	

	                             رحمی به ساکنین خم کوچه ها کنید

	

	این کوله بار حادثه و کوره راه عمر

	

	                                    باید عبور کرد برایم دعا کنید

 دل بریدن از عزیزان...

قربانی محبوب ها ...

دل کندن از دنیا...

سه طلاقه کردن دنیا...

کاش دست من دنیا زده رو هم می گرفتند...کاش...

 یا رب دل پاک و جان آگاهم ده

آه شب و گریه سحرگاهم ده

یارب به حسین و خون رخسار حسین

ما را برسان به صحن و دربار حسین

 بندگی چیست؟

خدایت آزاد آفرید

آزاد باش...

ندانی تا آزاد نگردی از هر دو کون، بنده نشوی.

عالی بود

خیلی ممنون 

 

	نون نظامِ نه فلک از نام نیکش برقرار

	نوربخش مهر وماه و انجم و اختر علیست

 مولا جان:



«پل صراط»



چشم های توست...



از چشمت که بیفتم روزگارم جهنم می شود!



ممنون از پستی که گذاشتید انشاالله که بتونیم نه اسما بلکه رسما و واقعا جزء یاران امام منتظر باشیم.

 خیلی تکان دهنده بود، خیلی ممنونم


	...آن جا که کبریت را روشن کنی و دامان خودت را آتش بزنی، می سوزی. این سوختن، همان کبریت کشیدن است. 

	

	این سوختن، به خاطر کبریت کشیدن است.

	

	و این سوختن، پاداش و جزایی است که خدای هستی و قانونمندی ها، تو را با آن گرفتار کرده است.

	

	ما خیال می کنیم که خداوند مغرور  مقتدر، به خاطر اینکه حرفش را نشنیده ایم

	

	و او را بر زبان نیاورده ایم و در کارهایمان شریکش نکرده ایم،

	

	ترازویی می گذارد و میزانی به پا می کند و کارهامان را می کشد.

	

	و اگر کم داشتیم، با سر در آتش رهایمان می کند و از ما انتقام می کشد.

	

	این احساس انتقام، ترس و طاعت و یا نفرت و انزجار و سرکشی و طغیان را به دنبال می آورد.

	

	اما اگر سوختن انسان را، از کبریت کشیدن هایش بدانیم؛

	

	با اینکه کبریت و اکسیژن و دامان و دست و شعور و قدرت، همه از اوست.

	

	ولی بی حساب کار کردن و درست استفاده نکردن از آزادی و انتخاب ماست؛ 

	

	اگر اینطور نگاه کنیم، می بینیم که او بارها دامان مارا خاموش کرده

	

	و رسولانش را که آموزگار این هستی عظیم بوده اند، برای هدایت و برخورد صحیح ما فرستاده بوده

	و با رحمت و محبت و استقامت و پایمردی،

	

	ما را به درستیِ برخورد و رویشِ ریشه ها و باروریِ دل ها دعوت کرده

	

	و اصرار ورزیده و فرصت داده و راه های بازگشت و درهای توبه را گشوده

	

	و در بن بست ها و درماندگی ها، در انتظار ما مانده و با تازیانه های بلاء و نشان دادن نتیجه ها، ما را به راه کشانده

	

	و بر حسرت و پشیمانی و ندامت، ابرهای محبتش باریده؛

	

	و به اندازه انکسار و دل شکستگی ما، به ما پاداش بخشیده و بدی ها را، به خوبی تبدیل کرده است.

	

	آیا بر این مهربان منتظر، عصیان می کنیم؟

	

	ایا بر این عشق و حلم می شوریم؟

	

	به خدا قسم، برای سوختن و عذاب ما،

	

	همین بس که محبت های او و تجاوزهای خودمان را یک جا ببینیم.

	

	به خدا قسم، که توبیخ مهربان او، از عذاب آتش سوزنده تر است.

	(نامه های بلوغ، صص 112و 113)