خبری میرسد از راه خبر نزدیک است

	آب و آئینه بیارید سحر نزدیک است

	 

	طبق آیات و روایات رسیده ،

	ای قوم جمعه ی آمدن او به نظر نزدیک است

	 

	عاقبت فصل زمستان به سر آمد

	دیدی باز هم گل دهد این باغ ، ثمر نزدیک است

	 

	قطره چون رود شود راه به جایی ببرد

	در دعای فرج جمع اثر نزدیک است

	 

	با ظهورش حرم فاطمه را میسازیم

	بار بر بند برادر که سفر نزدیک است

	

	

	 

 

	 

	آقا بیا اگر چه نداریم توشه ای ...

	جز جان خویش در ره همدم نمی دهیم

	

	 

	دارو ندار مان دل و دل دادن به توست ...

	هرچند وسعمان نرسد کم نمی دهیم

 

	 

	دلم مثل غروب جمعه ها دارد هوایت را

	کجا واکرده ای این بار گیسوی رهایت را؟

	

	کجا سر در گریبان بردی و یاد من افتادی

	که پنهان کرده باشی گریه های های هایت را

	 

	خیابان «ولی عصر» بی شک جای خوبی نیست

	که در بین صداها گم کنی بغض صدایت را

	

	تو هم در این غریبستان وطن داری و می دانی

	بریده روزگار بی تو صبر آشنایت را

	 

	نسیمی از نفس افتاده ام از نیل ردّم کن

	رها کن در میان خدعه ماران عصایت را

	نمی خواهم بجنگم در رکابت... مرگ می خواهم

	به شمشیر لقا از پی بخشیدم عطایت را

	

	فقط یک بار از چشمان اشک آلود من بگذر

	که موجا موج هر پلکم ببوسد جای پایت را...

	 

	گل امّید را در روز بی خورشید خیری نیست

	شب است و می کشی روی سر دنیا عبایت را

	

	 

 


	 




	راهت نمی افتد به ما انگار یک بار




	بر روی چشمانم قدم بگذار یک بار




	




	دیدند خیلی ها تو را، اما نبوده




	سهم نگاه من از آن بسیار یک بار 




	




	بین بساطم نیست آهی که بگیرد




	چشم خریدار تو را ای یار یک بار 




	 




	یابن الحسن هایم جواب آیا ندارد؟!




	پاسخ بده بر این همه تکرار یک بار 




	




	این عاصی بر روی خاک افتاده را هم




	در زمره ی دلدادگان بشمار یک بار




	




	نا قابل است اما دعا دارم همیشه




	خرج تو گردد جان بی مقدار یک بار 




	ای کاش می شد که برای ما بگیری




	وقت ملاقاتی از آن بیمار یک بار




	 




	بد دید از همسایه ها اما نیفتاد




	او از لبش "الجار ثُم الدار" یک بار




	 




	با دردها می ساخت اما دم نمی زد




	از زخم های آتش و مسمار یک بار

 


	 




	خبری میرسد از راه خبر نزدیک است




	آب و آئینه بیارید سحر نزدیک است




	 




	طبق آیات و روایات رسیده ،




	ای قوم جمعه ی آمدن او به نظر نزدیک است




	 




	عاقبت فصل زمستان به سر آمد




	دیدی باز هم گل دهد این باغ ، ثمر نزدیک است




	 




	قطره چون رود شود راه به جایی ببرد




	در دعای فرج جمع اثر نزدیک است




	 




	با ظهورش حرم فاطمه را میسازیم




	بار بر بند برادر که سفر نزدیک است

 

	 

	وقتی نفس گرفته، دلم در هوایتان

	

	 

	‏یعنی منم که زنده ام از اشک هایتان

	

	 

	

 

	 

	از عناوین جهان نوکری ت ما را بس

	

	 

	از چه باشم نگران , مادری ت ما را بس

	

	

	تا که ما را به قیامت برهاند از نار

	یک نخ سوخته ی روسری ت ما را بس

	 

	تو چه خواهی شنوی از دهن نوکر خود

	   سایه ت بر سر ما , سروری ت ما را بس

	 

	چشم شیعه نشود خشک از این داغ عظیم

	تا ابد ناله ی پشت دری ت ما را بس

	 

	هر کسی یاوری و پشت و پناهی دارد

	یک نگاه پسر آخری ت ما را بس

	 

	تا بسازیم برای حسن ت صحن و سرا

	 فرج گل پسر عسکری ت ما را بس

	 

	اینچنین است که مفتاح جهان در کف ماست

	یک عنایت ز شه خیبری ت ما را بس

	 

	مستی سینه زنی را به دو عالم ندهیم

	یک پیاله ز می کوثری ت ما را بس

	 

	کم بُوَد تا به قیامت به سر و سینه زنیم

	غصه صورت نیلوفری ت ما را بس

	 

	نَبُود غم که دو عالم همه از ما برهند

	ز همه اهل جهان دلبری ت ما را بس

	 

	شیشه قلبم اگر میشکند باکی نیست

	چون که حرفه ی میناگری ت ما را بس

	 

	از فراوانی این دشمن فاجر چه هراس

	صولت احمدی و حیدری ت ما را بس

 

	 

	چشم آلوده کجا دیدن دلدار کجا ؟

	

	 

	دل سرگشته کجا وصف رخ یار کجا ؟

	

	 

	

	

	 

 

	

		

			 
		

			همیشه بی تو میان هنوزها لنگم

			

			 
		

			هنوز مثل همیشه...همیشه دلتنگم!

			

			 
		

			
	

 


	سحرخیزمدینه مهدی موعود(عج)گل خوشبوی نرگس




	 




	خبرت هست که بی روی تو آرامم نیست؟