بسمه تعالی
خدایا نمی دونم چطوری بگم هیچ زبانی در دنیا نیست که بتونم حرفای دلمو باهاش بگم دارم می میرم از غصه  خدایا تو انقدر مهربونی که اندازه نداره؛ حالا من از ته قلبم به جمله (یا ارحم الراحمین) ایمان آوردم خدای خوبم... هیچکس مثل تو با من مهربون نبود... هیچکس مثل تو دوسم نداشت... هیچکس جز تو تنهایی ام را پر نکرد... هیچکس جز تو در اوج رنج و ناراحتی آرامم نکرد... هیچکس اشکهایم را پاک نکرد... هیچکس غم چشمانم را ندید... خدایا تنها تو بودی...  تنها تو بودی که دست نوازشت را بر روی من کشیدی و هر بار که صدایت کردم با خوشحالی به سویم آمدی و کمکم کردی تو بودی که به من درس ها آموختی، درس هایی از زندگی، درس هایی از عشق به من آموختی که عشق یعنی با تو بودن... برای تو بودن... یعنی برای تو نفس کشیدن... برای تو مردن... برای تو لبخند زدن... برای تو گریستن... تو مهربان تر از آنی هستی که فکرش را می کردم مرا ببخش... خدای مهربونم خوشحالم که همیشه هستی راستی خدایا... همیشه پیشم می مونی... مگه نه؟ |