از بیـابان بـوی گــندم مانده است

عـشــق روی دسـت مردم مانده است

آســمان بازیچــه ی طـــوفان ماست

ابر نعـش آه سـرگردان ماست....

باز هم یک روز طـوفان میــشود

هــر چـه میــخواهد خـــدا آن میــشود

میــروم افـــتان و خیـــزان تا غـــدیر

باده ها میـــنوشم از جـوشن کبیـــر

آب زمزم در دل صـــحرا خوش است

باده نوشـی از کف مـــولا خــوش است

فـاش می گویم که مـــولایم علـــی(ع) ست

آفــتاب صبـح فــردایم علــی(ع)ست

هر که در عـشـــق علــی(ع) گـم میــشود

مــثل گل محـبوب مـردم میــشود

تا علــی(ع) گفــتم زبان آتــش گــرفت

پیـش چشــمم آســمان آتـش گــرفت

آســمان رقصیــد و بارانـی شــدیم

مـــوج زد دریـا و طــوفانی شـدیم

بـغــض چــنـدین ساله ی ما باز شد

یا علــی(ع) گفـتیــم و عشــق آغــاز شـد

یا علــی(ع) گفتیــم و دریا خــنده کرد

عشـق ما را باز هم شرمـنده کرد

یا علــی(ع) گفتیـم و گلــها وا شدند

عشــق آمد قطــره ها دریا شدند

یا علــی(ع) گفتیـم و طــوفانی شدیم

مسـت از آن دسـتی که میــدانی شدیم

یا علــی(ع) گفــتیم و طـوفان جـان گـرفت

کوفـه در تـزویر خود پایان گـرفت

کوفـه یعنی دستــهای ناتـنی

کوفـه یعنـی مــردهای منـحنـی

کوفـه یعـــنی مرد آری مرد نیـست

یا اگر هم هســت صاحب درد نیــست

عــده ای رنـدان بازاری شـدند

عــده ای رســوایی جاری شـدند

آن همـه دسـتی که در شـب طی شدند

ابـن ملــجم های پی در پی شــدند........

از ســکوت و گـریه سـرشـارم عـــلی

تا همیـــشه دوســتت دارم عـــلی

دکتر محمود اکرامی فر