 " اللَّهُــــمَّ صَــــلِّ علــــی مُحَمَّــــدٍ وَ آلِ مُحَمَّـــــدٍ " .............................دلنوشته ای به آقا 
بسم الله النور و بنور وجه المهدی«عج»
ــــــــــــ *[غفلت]* در همهمه و شلوغی این روزهایی که میگذرد، در دعوت از اشخاص مختلف، در احساس تکلیف کردن آقایان، فکر کنم یادمان رفته که کسی روزهای زیادیست نیامده؛ شاید اگر با این آب و تاب دعوت از بعضی آقایان، دعوتش می کردیم تا به حال آمده بود؛ هزار امضا نمی خواست... سیصد و سیزده امضا کافی بود؛کاش کمی منتظر بودنمان برای آمدنش، شبیه منتظر ماندن برای آمدن فلان شخص به صحنه ی انتخابات بود؛ شرمنده ایم آقاجان، اگر شما را در این هیاهوی شهر گم کرده ایم؛ تو نرفته ای که بازگردی..این مائیم که باید برگردیم... برگردیم از این همه تغافل و گناه... خاموشیم، سکوت می کنیم که نه،لالـــیــم کران و کورانیم ،گنگیم که تمسک سکوت طوفانی علی(ع) را به خیال خام می بریم سال هاست فریادهامان را با دست خود در گلو خشکاندیم غریب ماندن را هم شاید راه و رسمی است که باید آموخت اما چرا این همه درد و دریغِ دروغ؟ هنوز طلوع خورشید را ندیده ایم،چرا غروب؟ [یابن الحسن! ببخش این تجاهل و تغافل را....] ــــــــــــ ای چشمه نور انشعاباتت کو؟ ای خانه ات آباد، خراباتت کو؟ در شهر نشانه ای ز تبلیغت نیست |