میلاد آنکسی است که در باغ آرزو چون او دگر گلی شکوفا نمی شود
میلاد باسعادت علی ابن ابیطالب که به یمن انقلاب اسلامی روز پدر می خوانیمش. چه شور و شعفی است در بین فرزندان،برای روز پدر،جشن گرفتن و سپاسگذاری از پدر، و پدران چه زیبا فرزندان خود را در آغوش می کشند و به خاطر جشن ناچیز از آنها تشکر می کنند. جشن می گیریم به کوچکی خانه یمان و به وسعت قلبهایمان و به نزدیکی و روشنی دلهای پدرانمان. اماکاش مایی که هر سال در چنین روزی شادی را به خانه ی خود می آوریم،یادی از شهدا بکنیم ، یادی هر چند کوچک از وسعت و بزرگی قلبهای فرزندان شهدا. آری،فرزندان آنها هم سن و سالان ما هستند و معنای شهادت و اسلام را درک می کنند، درک می کنند پدر رفت تا اسلام بماند، پدر رفت که فررزندانشان ، فرزندان اسلام و ایران زمین در پناه ولایت زندگی کنند ، زندگی پر افتخار و پر صلابت و با اقتدار. اما درک کنیم که چقدر سخت است روز پدر را بالای سر سنگ قبر پدر گذراندن. امسال روز پدر را چگونه شاد باشند و شادی کنند، که پدرانشان به دست ناجوانمردان به خاک و خون کشیده شدند و ایران را با اقتدار تر از همیشه در چشم جهانیان نشان دادند. امسال ، مادر چگونه به بچه ی چند ساله اش بفهماند شهادت را ، عشق را، هدف پدر را. کاش همیشه شادی هایمان را درک می کردیم ، کاش می فهمیدیم غم و غصه بچه ی کوچکی را که پدر را عاشقانه دوست می دارد و حال..... کاش در تولد امیرالمومنین مثال خود حضرت بودیم تا غصه را از صورت فرزندان شهید به شادی تبدیل می کردیم و غبار ناراحتی را با شور و شادی عوض می کردیم. بیایید امسال را به نیت تمام شهدا فاتحه ای بخوانیم تا دسته گلی شود هدیه ی روز پدر برای تمام شهدا. هدیه ای از جنس نور، هدیه ای از جنس همدردی با فرزندانشان ، تا دلهایشان را شاد کنیم. دلهایشان را که برای اسلام و ایران ، اقتدار و صلابت ، پیشرفت و عدالت، از فرزندانشان دور ساخت. از خداوند منان می خواهم کمک کند تا بتوان دین خود را ادا کنم. دین به شهدا و فرزندان شاهد، که این چنین دنیا را بدون پدر،بدون گل خانه سر کردند و هیچ ادعایی نداشتند وندارند. |