می‌پرسم آن زمان‌ها که با پسرتان مشهد می‌آمدید حرم امام رضا(ع) با الان چه فرقی داشت؟ جواب می‌دهد: حرم امام هشتم همیشه با صفاست آن زمان‌ها حرم خیلی کوچکتر و خلوت‌تر بود حرم چند صحن بیشتر نداشت حتی یادم می‌آید در یکی از صحن‌ها درخت‌های کاج خیلی کهن‌سال و سر به فلک کشیده با حوض آب وجود داشت روی درخت‌ها لانه پرنده بود و گنجشک‌ها در پرواز بودند. مردم داخل صحن‌ها می‌نشستند حتی گاهی ناهار و شام را همین جا می‌خوردند یادش بخیر ما هم که آن زمان جوان بودیم با بچه‌ها می‌آمدیم تو همین صحن کهنه و ساعت‌ها می‌ماندیم یک دل سیر که زیارت می‌کردیم بر می‌گشتیم. الان حرم خیلی بزرگ شده من که اگر بچه‌ها نباشند داخل حرم گم می‌شوم بس که بزرگ و شلوغ شده.

برای این که حال و هوای پیرزن را عوض کنم می‌پرسم حالا چرا این روزها را برای سفر به مشهد انتخاب کردید؟ شلوغی، سردی هوا او جواب می‌دهد: مشهد در میلاد امام رضا(ع) حال و هوای عجیبی دارد، خودم را به آن راه می‌زنم و می‌گویم حالا چه فرقی می‌کند آدم میلاد امام رضا(ع) کجا باشد. طوری بر می‌گردد نگاهم می‌کند که از حرفم خجالت می‌کشم می‌گوید: خیلی فرق می کند! خیلی، زمین تا آسمان فرق می‌کند، نوه‌هایم خیلی دوست داشتند که میلاد حضرت را مشهد باشند چون سال‌های پیش هم میلاد مشهد بوده‌ایم برایشان پرخاطره است.