*به عشق بابا جونم : چهل روز از رياضت فراق پدرم گذشت و دلم اکنون اولين چله هجران را چه سوزناک نغمه سرايي مي کند.. پدرم آفتاب زندگانيم بود، بي نور وجوداو ، قلبم در حال يخ زدن است.. از سويي داغ فراقش هم جگرم را آتش زده.. و دلم... دلم در برزخ قنديل هاي قلب يخ زده ام و آتش سوزنده جگر سوخته ام ، نغمه اي ناموزون را از سر گرفته است..*  |