خورشید در
زنجیر

میدان، میدان عرضِ
اندام باطل است که چشم ها را هراسان کرده و به دل ها اضطراب می پاشد. شهرآشوب از
راه می رسد: رسالتی بر دوش دارد و برای مقام امامت، برازنده ترین است. میانه میدان،
قد علم می کند. هراس، قلب هارون را در مشت می گیرد و ترس در جان هارون می
افتد.
هارون را چه تدبیری
کارساز است؛ جز آنکه گمان می کند می تواند خورشید را به زنجیر کشد؟! غافل از آنکه
نور این ولایت راستین الهی، از پشت هر حصاری به انجماد ارواح غفلت زده بتابد، گرمای
امید را بر دل شیعیان خود خواهد پاشید.