داستان ميزان فاصله قلب ادم ها و تن صدا

emal	دوشنبه ۵ خرداد ۱۳۹۳ ۰۳:۲۳ قبل از ظهر

اﺳﺘﺎدى از ﺷﺎﮔﺮداﻧﺶ ﭘﺮﺳﯿﺪ:

ﭼﺮا ﻣﺎ وﻗﺘﻰ ﻋﺼﺒﺎﻧﻰ ﻫﺴﺘﯿﻢ داد ﻣﯽ زﻧﯿﻢ؟
ﭼﺮا ﻣﺮدم ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﮐﻪ ﺧﺸﻤﮕﯿﻦ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺻﺪاﯾﺸﺎن را ﺑﻠﻨﺪ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ و ﺳﺮ ﻫﻢ داد ﻣﯽ
ﮐﺸﻨﺪ؟

ﺷﺎﮔﺮدان ﻓﮑﺮى ﮐﺮدﻧﺪ و ﯾﮑﻰ از آﻧﻬﺎ ﮔﻔﺖ:

ﭼﻮن در آن ﻟﺤﻈﻪ، آراﻣﺶ و ﺧﻮﻧﺴﺮدﯾﻤﺎن را از دﺳﺖ ﻣﯽ دﻫﯿﻢ

اﺳﺘﺎد ﭘﺮﺳﯿﺪ:

اﯾﻦ ﮐﻪ آراﻣﺸﻤﺎن را از دﺳﺖ ﻣﯽ دﻫﯿﻢ درﺳﺖ اﺳﺖ اﻣّﺎ ﭼﺮا ﺑﺎ وﺟﻮدى ﮐﻪ ﻃﺮف ﻣﻘﺎﺑﻞ
ﮐﻨﺎرﻣﺎن ﻗﺮار دارد داد ﻣﯽ زﻧﯿﻢ؟
آﯾﺎ ﻧﻤﯽ ﺗﻮان ﺑﺎ ﺻﺪاى ﻣﻼﯾﻢ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮد؟ ﭼﺮا ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﮐﻪ ﺧﺸﻤﮕﯿﻦ ﻫﺴﺘﯿﻢ داد ﻣﯽ زﻧﯿﻢ؟

ﺷﺎﮔﺮدان ﻫﺮ ﮐﺪام ﺟﻮاﺑﻬﺎﯾﻰ دادﻧﺪ اﻣّﺎ ﭘﺎﺳﺨﻬﺎى ﻫﯿﭽﮑﺪام اﺳﺘﺎد را راﺿﻰ ﻧﮑﺮد.

ﺳﺮاﻧﺠﺎم او ﭼﻨﯿﻦ ﺗﻮﺿﯿﺢ داد:

ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﮐﻪ دو ﻧﻔﺮ از دﺳﺖ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﻋﺼﺒﺎﻧﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ، ﻗﻠﺐ ﻫﺎﯾﺸﺎن از ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻣﯽ
ﮔﯿﺮد.
آﻧﻬﺎ ﺑﺮاى اﯾﻦ ﮐﻪ ﻓﺎﺻﻠﻪ را ﺟﺒﺮان ﮐﻨﻨﺪ ﻣﺠﺒﻮرﻧﺪ ﮐﻪ داد ﺑﺰﻧﻨﺪ.
ﻫﺮ ﭼﻪ ﻣﯿﺰان ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ و ﺧﺸﻢ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﺎﺷﺪ، اﯾﻦ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ اﺳﺖ و آﻧﻬﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﺻﺪاﯾﺸﺎن را
ﺑﻠﻨﺪﺗﺮ ﮐﻨﻨﺪ.

ﺳﭙﺲ اﺳﺘﺎد ﭘﺮﺳﯿﺪ:

ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﮐﻪ دو ﻧﻔﺮ ﻋﺎﺷﻖ ﻫﻤﺪﯾﮕﺮ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﭼﻪ اﺗﻔﺎﻗﻰ ﻣﯽ اﻓﺘﺪ؟
آﻧﻬﺎ ﺳﺮ ﻫﻢ داد ﻧﻤﯽ زﻧﻨﺪ ﺑﻠﮑﻪ ﺧﯿﻠﻰ ﺑﻪ آراﻣﻰ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ. ﭼﺮا؟
ﭼﻮن ﻗﻠﺒﻬﺎﯾﺸﺎن ﺧﯿﻠﻰ ﺑﻪ ﻫﻢ ﻧﺰدﯾﮏ اﺳﺖ.
ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻗﻠﺒﻬﺎﺷﺎن ﺑﺴﯿﺎر ﮐﻢ اﺳﺖ.

اﺳﺘﺎد ادامه داد:

ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﮐﻪ ﻋﺸﻘﺸﺎن ﺑﻪ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺷﺪ، ﭼﻪ اﺗﻔﺎﻗﻰ ﻣﯽ اﻓﺘﺪ؟ آﻧﻬﺎ ﺣﺘﻰ ﺣﺮف
ﻣﻌﻤﻮﻟﻰ ﻫﻢ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻧﻤﯽ زﻧﻨﺪ و ﻓﻘﻂ در ﮔﻮش ﻫﻢ ﻧﺠﻮا ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ و ﻋﺸﻘﺸﺎن ﺑﺎز ﻫﻢ ﺑﻪ
ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﯽ ﺷﻮد.

ﺳﺮاﻧﺠﺎم، ﺣﺘﻰ از ﻧﺠﻮا ﮐﺮدن ﻫﻢ ﺑﯽ ﻧﯿﺎز ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ و ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ، اﯾﻦ
ﻫﻤﺎن ﻋﺸﻖ ﺧﺪا ﺑﻪ اﻧﺴﺎن و اﻧﺴﺎن ﺑﻪ ﺧﺪاﺳﺖ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﺪا ﺣﺮف ﻧﻤﯽ زﻧﺪ اﻣﺎ ﻫﻤﯿﺸﻪ
ﺻﺪاﯾﺶ را در ﻫﻤﻪ وﺟﻮدت ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﯽ ﺣﺲ ﮐﻨﻲ اﯾﻨﺠﺎ ﺑﯿﻦ اﻧﺴﺎن و ﺧﺪا ﻫﯿﭻ ﻓﺎﺻﻠﻪ ای
ﻧﯿﺴﺖ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﯽ در اوج ﻫﻤﻪ ﺷﻠﻮﻏﯽ ﻫﺎ ﺑﺪون اﯾﻨﮑﻪ ﻟﺐ ﺑﻪ ﺳﺨﻦ ﺑﺎز ﮐﻨﯽ ﺑﺎ او ﺣﺮف
ﺑﺰﻧﯽ.

kocholo.org:ﻣﻨﺒﻊ