مدارا کردن با مردم از خصلت‌های‌ پسندیده‌ای است که اسلام بر آن تاکید زیادی کرده است و توجه

بهاین دستور الهی علاوه بر اینکه باعث می‌شود انسان به قرب الهی برسد در رسیدن به آرامش روح

انسان نیز تاثیرگذار است.

 مدارا در لغت به معنای ملاطفت و نرمی و ملایمت و احتیاط کردن آمده است و در پرتو مدارا، نیروی

غلبهبر نفس و خویشتن داری تقویت می‌شود.

رسول اکرم (ص) فرمودند: پروردگارم، همان گونه که مرا به انجام واجبات فرمان داده، به مدارا کردن

بامردم نیز فرمان داده است.

پیامبر(ص) در حدیث دیگری می‌فرمایند: مدارا با مردم، نیمی از ایمان و نرمش با آن‌ها، نیمی از 

زندگیاست.

امام علی (ع) نیز می‌فرمایند: حکیم نیست آن کس که مدارا نکند با کسی که چاره‌ای جز مدارا

کردن بااو نیست.

امام حسین (ع) نیز در حدیثی گهربار می‌فرمایند: هر کس فکرش به جایی نرسد و راه تدبیر بر او

بستهشود، کلیدش مداراست.

امام صادق (ع) فرمودند: کمال ادب و مروت در هفت چیز است: عقل، بردباری، صبر، ملایمت،

سکوت،خوش‏ اخلاقی و مدارا.

امام محمد باقر(ع) نیز می‌فرمایند: هر چیزی قفلی دارد و قفل ایمان مدارا کردن و نرمی است.

امام باقر(ع) در حدیث دیگری می‌فرمایند: هر کس رفق و مدارا داشته باشد، از ایمان برخوردار است.

دلیلش آن است که در پرتو مدارا، نیروی غلبه بر نفس و خویشتن داری تقویت می‌شود و از خشونت

وتندی و عصبانیت که سرمایه‌های ایمان را بر باد می‌دهد اجتناب می‌گردد.

منابع:

کافی(ط-الاسلامیه) ج2، ص117، ح4

تحف العقول ص218 - بحارالأنوار(ط-بیروت) ج75، ص57، ح121

اعلام الدین فی صفات المومنین ص298 - بحارالأنوار(ط-بیروت) ج75، ص128، ح11

معدن الجواهر و ریاضة الخواطر ص59

کافی (ط-الاسلامیه) ج2 ، ص118 ، ح1