آنچه که از عفو و بخشش در زندگی اجتماعی انسان به دست می‌آید این است که عفو در تمامی

ابعاد در جامعه، عامل آرامش، حل اختلافات و بقای جامعه ای با روابط مسالمت آمیز است.

 مباحث اخلاقی از جمله موضوعاتی هستند که نقش کلیدی در زندگی بشر داشته و با زوایای

مختلف حیات انسانی ارتباط مستقیم دارند. در عصر حاضر، با توجه به نحوه تعامل انسان‌ها با یکدیگر

و درگیری‌هایی که در زندگی روزمره‌ی ما رخ می‌دهد، یکی از مباحث اخلاقی که بررسی آن می‌تواند

از تنش‌های موجود در جامعه تا حد بسیاری بکاهد، موضوع عفو و بخشش بویژه در زندگی اجتماعی

است.

عفو در منابع علم اخلاق به ویژه آیات و روایات به معنی در گذشتن و بخشودن در هنگام قدرت، بدون

سرزنش شخص خاطی و احسان نمودن در حق اوست.

در روایات وارد شده از پیامبر اکرم(ص) و ائمه معصومین(ع) از صفت عفو با عناوین بهترین خوی در

دنیا و آخرت، بزرگترین فضیلت، ارزشمندترین خصلت و... یاد شده است.

پیامبر اکرم (ص) گفت: هر کس از خطاها درگذرد، خدایش از او درگذرد و هر کس گذشت کند خدا نیز

از او گذشت کند.

امام علی (ع) فرمودند: بدترین مردم کسی است که خطای دیگران را نبخشد و عیب را نپوشاند.

امام رضا (ع) درباره آیه «پس گذشت کن گذشتی زیبا...» فرمودند: مقصود، گذشت بدون مجازات و

تندی و سرزنش است.

پیامبر اکرم (ص) می‌فرماید: از یکدیگر گذشت کنید، تا کینه‏‌های میان شما از بین برود.

امام حسین (ع) می‌فرماید: با گذشت‏‌ترین مردم، کسی است که در زمان قدرت داشتن، گذشت

کند.

امام علی (ع) فرمودند: گذشت، اُوج بزرگواری‌هاست.

منابع:

نهج الفصاحه

الدرة الباهرة

تصنیف غررالحکم و دررالکلم