آیت الله بهاءالدینی (ره) که یکی از علمای بزرگ اخلاق، در حوزه علمیه بودند- اوایل مایل نبودند که کسی دستشان را ببوسند و بعدا اجازه دادند ، ما علت آن را سوال کردیم ، فرمودند : (( من خم شدم دست آقا امام زمان (عج) را ببوسم، آقا فرمود : چرا نمی گذاری خلق الله دستت را ببوسند ؟ )) سلوک معنوی ص۱۸۸ همچنین ایشان سال های بسیاری در قنوت نمازشان ، آیات قرآن و دعاهای مرسوم را می خواندند ، تا این که ناگهان نوع کلمات و دعای ایشان ، تغییر کرده و برای حضرت مهدی (ع) دعای سلامتی امام زمان
اَللّهُمَّ كُنْ لِوَلِيِّكَ الْحُجَّةِ بْنِ الْحَسَنِ صَلَواتُكَ عَلَيْهِ وَعَلى آبائِهِ في هذِهِ
السّاعَةِ وَفي كُلِّ ساعَةٍ وَلِيّاً وَحافِظاً وَقائِداً وَناصِراً وَدَليلاً وَعَيْناً حَتّى تُسْكِنَهُ أَرْضَكَ طَوْعاً وَتُمَتِّعَهُ فيها طَويلاً.
را می خوانند ، از ایشان سوال شد : چرا روش قبل را تغییر دادید ؟ به یک جمله بسنده کردند و گفتند :
(( حضرت پیغام دادند که در قنوت برای من دعا کنید )).
آیت بصیرت / ص ۱۰۷
|