 هشت نکته از سجده ای که درب های بهشت را به رویمان باز می کند. 1- انتهای عبودیت؛پرتویی از معنای سجود یک دانه تا به خاک نیفتد به سوی آسمان جوانه نمی زند وشکوفا نمی شود و تا درخاک گم نشود پیدا نمی گردد؛ خوشا آنکه دربرابر بهترین معبود و بهترین معشوق به خاک افتد که بی شک بزرگی وبلند آوازگی در دو دنیا در به خاک افتادن دربرابر اوست. یکی از زیباترین یا آنکه بگوییم زیباترین جلوه و تصویر نماز آنجایی است که بنده عاشق پس از ابراز نیاز وبندگی در آغوش آرامش رب بی نیاز گم می شود و بسیاری در آن لحظه زیبا آرزو می کنند که کاش هیچگاه سر از سجده بر نمی داشتند وهیچگاه این وصل تمام نمی شد، درکلام بزرگان اهل معرفت بسیار است که خطاب به مخاطب همیشگی خود می گفته اند: ای کاش تمام زندگی من سجده ای برای تو بود! 2_ علامت بندگی در احادیث آمده است اگر ابراهیم، خلیل خداوند نام گرفت بخاطر سجده های طولانی و زیاد او بود که اولیای خدا انسی عجیب با سجده دارند و اینگونه اثر سجده بر پیشانی از علامت های بندگی شمرده می شده است که امیرالمومنین در این مورد می فرمایند: کراهت دارم از آنکه پیشانی مردی را ببینم بدون آنکه اثر سجده در آن پیدا باشد و قرآن کریم نیز اینگونه از سیمای مومنین اهل سجده یاد می کند که : سیماهم فی وجوههم من اثر السجود. امام سجاد علیه السلام به مردمی که گمان می کردند از شیعیان اهل بیت هستند فرمود: کجاست نشانه چهره ها؟ کجاست اثر عبادت و بندگی؟ کجاست نشانه سجود؟ شیعیان ما به دگرگونی حالشان در هنگام عبادت شناخته می شوند، بینی های ایشان از شدت سجده مجروح شده، چهره ها و سجده گاه هایشان دگرگون گشته است. 3- سجده و درسی از معاد بسیاری از ما در حالی که تا بارها درنمازهایمان سجده کرده ایم اما توجه نداریم که درسی ازمعاد درسجده است که در سجده اول سر روی خاک برمی داریم همانگونه که روزی خداوند از همین خاک خلقمان کرد و از همین خاک برخواسته ایم و در سجده دوم دوباره سر به خاک می نهیم همچنانکه روزی که شاید دیر هم نباشد همچون بالشی صورتمان را بر همین خاک خواهند نهاد و باز در قیامت از آن سر بر خواهیم داشت، سجده فرصتی است که بیاد بیاوریم آن لحظه را و به خالقمان بگوییم: هیهات که تو خدای مهربان صورتی را که در مقابل عظمت تو به سجده افتاده است در آتش قهر خویش بسوزانی!. 4 _ دقتی در ذکر سجده و فرق آن با رکوع خواندن نماز برای رسیدن به خداست و رسیدن به خدا یعنی طی کردن مدارج توحید و این امر مستلزم آن است که ما در هر مرتبه ای با گسستن از غیر او پرده ای از روی او کنار بزنیم و مرحله ای در جاده توحید پیش برویم؛ در نگاه اهل فن ما در اذکار نماز چیزی به عنوان تکرار نداریم زیرا همچنان که توحید سه مرتبه دارد ما در قیام ورکوع و سجود در هر مرحله در صدد رسیدن به مرتبه ای از آن هستیم پس سبحان الله در رکوع، نفی چیزی و سبحان الله در سجده نفی چیز دیگری در مرتبه بالاتر از ساحت حضرت احدیت است؛ ما تا در رکوع درک عظمت او نکنیم و "سبحان ربی العظیم و بحمده" نگوییم، نمی توانیم در سجده "اعلی" بودن و برتر بودن او را بفهمیم و خداوند را بدین مرتبه ستایش نماییم. 5 - فرق سجده با رکوع فرق سجده با رکوع آن است که در سجده در مقابل خداوند فروتر می افتی و شکسته تر می شوی و بر همین اساس قرب به خداوند درسجده بیشتر است، اگر حضرت زهرا سلام الله علیها می فرمایند که نماز برای دوری انسان از تکبر واجب شده است، اوج این اثر که دوری از کبر و غرور می باشد در سجده است، جایی که در پیشگاه معشوق دیگر منی باقی نمی ماند که: میان عاشق و معشوق هیچ حایل نیست / تو خود حجاب خودی حافظ از میان برخیز 6 _ اهمیت سجده نمازمهمترین عبادت و سجده مهمترین رکن در نماز است، آیا تا به حال با خود اندیشیده اید که چرا جایی که در آن نماز خوانده میشود، مسجد به معنای محل سجده نام گرفته است؟ که در قرآن فرمود: سبحان الذی اسرا بعبده لیلا من المسجد الحرام الی المسجد الاقصی؛ یا اینکه اگر در قرآن می خواهد از عبادت جمیع موجودات آسمانی و زمینی سخن بگوید می فرماید: و لله یسجد ما فی السموات و ما فی الارض؛ این در حالی است که نماز و عبادت ارکان دیگری نیزدارد،آری همه اینها برای آن است که اگر نماز کرنش و خضوع در برابر خداوند است نهایت این خضوع و کرنش در هنگام سجده از بنده پدیدار می شود. 7- برخی از برکات سجده سجده نهایت نزدیکی بنده با خداست، دعا ها در سجده مستجاب می شوند و گناهان در سجده های طولانی بخشیده می شوند، امام صادق علیه السلام می فرمایند: سجده منتهای عبادت فرزند آدم است و در حدیثی دیگر می فرمایند: بیشترین نزدیکی بنده با خدا هنگامی است که در حال سجده است و گریه می کند. شخصی خدمت پیامبر صلی الله علیه و آله آمد و گفت: گناهانم بسیار و عملم اندک است،فرمود: سجده های خود را زیاد کن زیرا آنکونه که باد، برگ درختان را می ریزد، سجده هم گناهان را می ریزد. نکته بسیار مهم آن است که شفاعت اهل بیت برای ما زمانی محقق می شود که اهل عبادت باشیم چنانچه امام صادق علیه السلام در واپسین لحظات عمر مبارکشان فرمودند: شفاعت ما به کسی که نماز را سبک بشمارد نمی رسد. اما همانطور که اهل بیت علیهم السلام عموما به گرامی داشتن نماز امر فرموده اند ،در مورد قله نماز که همان سجده است به طور خاص دستور داده اند که در مواردی خدمت پیامبر می رسیدند و تقاضای شفاعت برای بهشتی شدن و حتی هم نشینی با ایشان می کردند و انگشت اشاره پیامبر در پاسخ به خاکساری در برابر خالق بوده و امر به انس با سجده و سجده های زیاد می فرموده اند. 8 _ سجده هایمان چگونه شیرین می شوند؟ تذکر این نکته همواره لازم است که دستیابی به توفیق در امر عبادت و هموار شدن مسیر عبودیت به شیرین شدن نماز و مناجات با خداست که این شیرینی علامت باز شدن درب بهشت به سوی بنده متقی است، اما این شیرینی حاصل نمی شود مگر با ترک گناه و بالاخص با ترک نگاه حرام، که نیکو سروده اند: اگر لذت ترک لذت بدانی/ دگر لذت نفس لذت ندانی سجده ای که سید الساجدین و پیروان حقیقی او با آن انس دارند اسراری بس شگرف دارد که کسانی که در پیچ و خم کوچه های دلبستگی به دنیا گیر کرده اند از درک این اسرار محرومند که گاهی فرموده اند: نور زمینی که مومن بر آن سجده می کند، به آسمان پرتو می افکند و سجده بر تربت سید الشهداء حجاب های هفتگانه را از پیش روی طی کننده مسیر وصال دور می نماید. |