ثواب روزه دهه اول ذى حجّه‏

راوى مى‏گوید: همانا جوانى اهل غنا بود و هنگامى كه ماه شب اول ذى حجّه را مى‏دید، روزه مى‏گرفت. خبر به پیامبر صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم رسید. شخصى را از پى او فرستاد، او را طلبید و از او پرسید: چرا این روزها را روزه مى‏گیرى؟ عرض كرد: پدر و مادرم فداى تو باد اى رسول خدا! این روزها روزهاى مشعر و ایام حج است. شاید خداوند مرا در دعاى آنان شریك نماید. آن حضرت صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم فرمودند: همانا در مقابل هر روز روزه‏اى كه مى‏گیرى (ثوابى) برابر با (ثواب) آزاد كردن صد بنده و قربانى صد شتر و دادن صد اسب كه در راه خدا بر آنها بار نهند، براى تو خواهد بود و هنگامى كه روز «ترویه» (روز هشتم ذى حجّه) فرا رسد، (ثوابى) برابر با آزاد كردن هزار بنده و قربانى هزار شتر و دادن هزار اسب كه در راه خدا بر آن بار نهند، خواهى داشت.

و هنگامى كه روز عرفه فرا رسد، (ثوابى) برابر با آزاد كردن دو هزار بنده و قربانى دو هزار شتر و دادن دو هزار اسب كه در راه خدا بر آن بار نهند، خواهى داشت. و نیز كفاره (گناهان) شصت سال قبل و شصت سال بعد از آن خواهد بود.

*... امام كاظم علیه السّلام فرمودند: كسى كه اولین روز از ده روز- ده روز ذى حجّه- را روزه بگیرد، خداوند براى او روزه هشتاد ماه را خواهد نوشت و اگر نه روز را روزه بگیرد، خداوند براى او روزه یک روزگار را خواهد نوشت.

* ... امام صادق علیه السّلام فرمودند: روزه روز ترویه كفاره (گناهان) یک سال و روزه روز عرفه كفاره (گناهان) دو سال است. (ثواب الأعمال / ترجمه بندرریگى، ص: 161)
 

ـ روزه گرفتن در نُه روز اوّل. در روایتى از امام موسى کاظم(علیه السلام) نقل شده است که هر کس نُه روز اوّل ذى الحجّه را روزه بدارد، خداوند ثواب روزه تمام عمر را براى او مى نویسد.( زاد المعاد، صفحه 240)