 نَحنُ أَقرَبُ الیهِ مِنْ حَبْلِ الوَرید ♥•٠·˙ گوشی تلفنش را محکم تر از همیشه پرت کرد روی میز، حرصش گرفته بود، اعصابش خرد شده بود... نشست گوشه ی صندلی. غرق گرفتاری هایش شد.... به همه راه‌های دوری فكر می‌كرد كه می‌توانست نجاتش دهد. اما صدایی از جایی خیلی خیلی نزدیک خطابش کرد: کاش فقط گرفتار من بودی... صدایی از جایی نزدیکتر از رگ گردن. |