 گاهی دلـــــم یک جای دِنج میخواهد ... جایی که بتوان خـــدا را نزدیکتر حس کرد... جایی شبیه رواقهایِ حرمت ... بنشینم و زُل بزنم به گنبد طلایی رنگت... م.ن باشم و بغضهایِ نشکسته تو باشیو آرامش دلــــم ، در صحن گوهرشاد... تو را به جان مادرت دریاب مــــرا یا امام رئوف ...  امّن یُجیبُ المضطَرَّ اذا دعاه و یَکشِفُ السّوء... |