روزی پیرزنى به حضور پیامبر اكرم (صَلى الله عَلیه وَ آله) رسید و عرض نمود که من علاقمند این می باشم كه اهل بهشت باشم.

پیامبر اكرم (صَلى الله عَلیه وَ آله) به او فرمود: پیرزن به بهشت نمى رود!

او غمگین از محضر پیامبر خارج شد.

بلال حبشى او را در این حال دید.

پرسید:چرا در این حالی ؟

گفت : به خاطر این است كه پیغمبر فرمود: پیرزن به بهشت نمى رود.

بلال وارد محضر پیامبر شد حال پیرزن را بیان نمود.

حضرت فرمودند: سیاه نیز به بهشت نمى رود.

بلال غمگین شد و هر دو نشستند.

عباس عموى پیامبر آنها را در آن حال دید.

پرسید: چرا اینگونه اید؟ و آنان فرمایش پیامبر را نقل كردند.

عباس ماجرا را به پیامبر عرض كرد.

حضرت به عمویش كه پیرمرد بود فرمود: پیرمرد هم به بهشت نمى رود. عباس هم سخت پریشان و ناراحت گشت .

سپس رسول اكرم هر سه نفر را به حضورش خواست، آنها را خوشحال نمود و فرمود:

همانا خداوند اهل بهشت را در سیماى جوان نورانى در حالى كه تاجى به سر دارند وارد بهشت مى كند، نه به صورت پیر و سیاه.


منابع:

۱- علامه مجلسی. بحارالانوار، ج۱۰۳: ۸۴.

۲-ناصری، محمود. داستانهای بحار الانوار، ج۳: ۱۱۱.

منبع: قدس آنلاین