از آغاز محرم ، سرشک غم باریده ام. تا عاشورا... تا اربعین... تا بیست و هشتم ماه صفر در سوگ نبی و تیرباران پاره تنش و آخرین روز این ماه ، در غم سوگ غریب خراسان ، غریب آشنا... آشنای غریب! آه از آن «انگور مسموم» که رضای آل نبی را به رضوان برد. وای از آن «زهر جفا» که پاشید گرد یتیمی بر رخ جوادش
و... داد از آن «مرگ غریبانه» که معصومه اش را در حسرت دیدار برادر ، گریان نهاد. |
