خصوصیات اخلاقی و زهد و تقوای امام علی بن موسی الرضا (علیه السلام)

به گونه‌ای بود که حتی دشمنان خویش را نیز شیفته و مجذوب خود کرده بود. 

با مردم در نهایت ادب تواضع و مهربانی رفتار می‌کرد 

و هیچ گاه خود را از مردم جدا نمی‌نمود.

یکی از یاران امام می‌گوید: 

"هیچ گاه ندیدم که امام رضا (علیه السلام) در سخن بر کسی جفا ورزد و نیز ندیدم 

که سخن کسی را پیش از تمام شدن قطع کند.

هرگز نیازمندی را که می‌توانست نیازش را برآورده سازد رد نمی‌کرد 

در حضور دیگری پایش را دراز نمی‌فرمود. 

هرگز ندیدم به کسی از خدمتکارانش بدگویی کند. 

خنده او قهقهه نبود بلکه تبسم می‌فرمود.

اللهّمَ صَلّ عَلی عَلی بنْ موسَی الرّضا المرتَضی الامامِ التّقی النّقی و حُجَّّتكَ عَلی مَنْ فَوقَ الارْضَ و مَن تَحتَ الثری الصّدّیق الشَّهید صَلَوةَ كثیرَةً تامَةً زاكیَةً مُتَواصِلةً مُتَواتِرَةً مُتَرادِفَه كافْضَلِ ما صَلّیَتَ عَلی اَحَدٍ مِنْ اوْلیائِكَ.

ترجمه ی صلوات امام علی بن موسی الرضا (علیه السلام)

خدایا رحمت فرست بر علی بن موسی الرضا امام با تقوا و پاک و حجت تو بر هر که روی زمین است 

و هر که زیر خاک، رحمت بسیار و تمام با برکت و پیوسته و پیاپی 

و دنبال هم چنان بهترین رحمتی که بر یکی از اولیائت فرستادی.