 دلــم . . . نــه هــوای ِ گنـبـد ِ طلـایـی تــان را نـه هـــوای صـحـن و رواق هــای تــان را نـه هــوای مـسجـد ِ گـوهــر شـادتــان را نـه هــوای ِ نـقــاره خـانـه تــان را کـه هــوای خــود ِِخــودتـان را کـرده اسـت … آنـجـا ، کـه بـگـویـم : ” الـسلـامُ عَـلَیـکَ یــا عَلـیَّ بـنَ مـوسـی ، اَیُّـهَـا الـرّضــا “ و شـمـا ، بـشنـویـد و جـوابـم را بـدهـیـد !! کـه : اَنــتـَــ تـَسمَـعُ کَلـامــی ، وَ تــرّدُ سَلـامـی … اُطـلُبنــی مولای من...  
حتما قرار شـــاه و گــــدا هست یادتان
آری همان شبی که زدم دل به نامتان مشهد، حــرم، ورودی باب الجـــوادتان آقـــــا دلـــم عجیـــب گرفتـــه برایتــــان  |