 ممکن است سال ها عبادت داشته باشیم و علاوه بر انجام واجبات بسیاری از مستحبات را نیز انجام دهیم ولی از یک چیز خالی باشیم همانکه بال دوم برای پرواز است ،یعنی معرفت. وقتی عبادتمان با معرفت نباشد در پیشگاه خدا طلبکار می شویم ، یعنی در قبال عبادت هایی کهکردیم چیزی از خدا می خواهیم ، چگونه در عبادتمان خدا را نمی یابیم ؟منظور از ویل للمصلین(آیه 4 سوره ماعون )چیست؟!کدام نماز است که به درگاه الهی پذیرفته نمی شود؟! وقتی بین معرفت وعمل ما تناسب نباشد به دنبال عبادتمان غرور و عُجب می آید، رذیله ای که ما را ب به پرتگاه می رساند ،طوری که نمازمان آن اثری را که باید بدهد نمی دهد،مثل بذری که در شوره زار ریخته شود، حاصلش چه می شود؟! نمازی که حاصلشخضوع و خشوع باشد نماز با معرفت است مثل بذر هایی که در زمین حاصل خیز ریخته شود ،ولی نمازی که در پی آن غرور، عُجب و سرکشیباشد، بذر های زمین شوره زار است یعنی عملی که با معرفت همراه نباشد! یعنی عبادت کنیم ولی معبودو خالقمان را نشناسیم.  |