بیا کمی فکر کنیم ... فکر کنیم هر کداممان روزی چند بار در آینه خودمان را نگاه می کنیم؟

روزی چند بار خطوط چهره، خال و خط صورت و تارهای سپید مویمان را به دقت می شماریم؟

فکر کنیم روزی چند بار اضطراب آینده ، وجودمان را پر می کند و ضربان قلبمان را افزایش می دهد؟ فکر کنیم هفته ای چند بار در جاده تکراری شنبه تا جمعه، از نفس می افتیم، کم می آوریم و دوباره به راه می افتیم؟

آیا در تاریکی های این شب ظلمانی که تمامی دنیا را فرا گرفته است نیازمند خورشیدی نیستیم که راه را به ما نشان دهد؟

آیا در تمامی دردها و بیماری ها، نیازمند نفس شفا بخشی نیستیم که درمانمان کند؟

شاید وقت ان رسیده باشد که پنجره های قلبمان را رو به سوی آفتاب باز کنیم.

عزیزترین بابای دنیا، شفا بخش ترین طبیب عالم ، مهربان ترین دوست، مهدی فاطمه ، امام عصر(علیه السلام) هر روز برایمان دعا می کند و دلواپس زندگی پر لغزش ماست.

ما چقدر به یادش هستیم؟ چند ساعت از شبانه روز را به او اختصاص می دهیم؟ چقدر برای ظهورش، برای رهایی اش از غیبت و غربت ، دعا می کنیم؟ روزی چند بار سلامش می کنیم؟ بی تابش می شویم؟

شاید این روزها فرصت خوبی برای پیمان بستن و عرض ارادت به پیشگاه امام عصر (عج) باشد..........





 

                           http://s4.picofile.com/file/7764457525/05728748753447982302.gif" />