بسم الله الرحمن الرحیم
خدارو شکر میکنم که بالا خره توفیق نوشتن این مطلب رو پیدا کردم...
دوستان میرم سر اصل مطلب وقتتونو نمیگیرم مسابقه بوچیا
این مسابقه مخصوص بچه های معلول جسمی حرکتی هست چند وقت پیش تیم اسایشگاه فیاض بخش وتیم توان یابان و جانبازان مشهد از طرف خراسان رضوی رفتن برای مسابقات قهرمان کشوری
خواستم یکم از حالو هوای این دسته از ادما بگم که خیلی از ماها فراموششون کردیم.. .. .. از درد دلاشون بگم : ارزودارن یکبار یک گوشی لمسی دستشون بگیرن ارزو داشتن چت کنن ارزو داشتن مثل بقیه بتونن درس بخونن برن دانشگاه ازدواج کنن یکی دلش یک ویلچر سالم تر میخواست بعضی شون ویلچر برقی میخواستن یکی شون حسرت پیاده روی تو بارون به دلش مونده بود یکی به خاطر اشتباه والدینش معلول شده بود که ازمایش نرفته بودن یکیشو از اینکه نمیتونست کارای شخصیشو بکنه خجالت میکشید یکشون مسابقه شو امدا باخت تا دل رقیبش نشکنه یکیشون خواننده و اهنگ ساز بود یکی دیگه تا چند سال قبل خوب و سالم بوده یک دفعه کم کم دستو پاهاش از کار میوفتن اون یکی هَکر بود برا خودش . . . . چند شب پیش یکی از این بچه ها که خیلی دوسش دارم این پیامو برام فرستاده بود: **((ای سرور ازاده به ازادگی مناز،ازاده منم که از دنیا بریده ام))** بزگواران دوستان عزیزان هیچ چیز باارزش تر ازسالم بودنه مانیست اینکه رو پاهای خودمون وای میستیم تاحالا بهش فکر کرده بودیم اگه خدایی نکرده زبونم لال از فردا یک دست نداشتیم چیکار میکردیم؟؟ خوشبختی اون چیزیه که با (پول)نمیشه خرید عکسای بچه ها:     (عکسای زیر)این ها هم مربوط به مسابقات استانی میشه: 
((***دوستان ازتون خواهش میکنم برای سلامتی و شفاشون از ته دلتون دعا کنین و خدا به قلب پدر مادراشون صبر بیشتر بده***))
در آخرم یک هدیه کوچیک و ناقابل براتون دارم السلام علیک یا علی ابن موسی الرضا   اللهم عجل لولیک الفرج |