مولای جوان بگو که پیری سخت است
بر مردم بی وفا امیری سخت است
کو حرمت مادری که نالان شده بود
بر کل زنان اسوه ی ایمان شده بود از نور همین چادر خاکی شده اش هشتاد و دو تا عدو مسلمان شده بود
هق هق گریه و مولای صبوری، ای وای
راز جانسوز ترین حادثه اِفشا شده بود بازویی را که نود روز ز مولا پوشاند در شب پر زدنش، قاتل مولا شده بود
خدایا گنج، با گنجینه ام سوخت
میان شعله ها آیینه ام سوخت چنان مسمار در قلبم فرو رفت که محسن گفت مادر سینه ام سوخت
كاش ثاني ذره اي احساس داشت احترام باغبان و ياس داشت كاش زهرا پشت در تنها نبود مادر سادات هم عباس داشت
نام زهرا قفلهای بسته را وا می کند
در ضمیر پاک دل همواره مأوا می کند حفظ کن این جمله را ، یا فاطمه یا فاطمه درد بی در مان عالم را مداوا می کند ليلة القدراست آرى فاطمه اسوه صبراست آرى فاطمه شرح اين معنا نگنجددربيان منجى حشراست آرى فاطمه ای نـــام خـــوشت ورد زبـــــانم زهـرا از داغ تـــو سوخت جـسم و جـانم زهـرا بـر خیز عــــــــلی به دیدنت آمـده است ای درد و بــلای تــــو بـــه جــــانم زهرا زهــــرای مـن راز دلــت از من نـهفتی از مــــــــــــاجرای کوچه و سیلی نگفتی زهرای من پیراهن تو غرق خون است رویت کـــــبود و سینه تو لاله گون است دلــــم آرامش دیـــــگر نــــدارد چنــان نـــالد کــسی بـــاور ندارد بـدان ای دهر زهرا لنگری بود جـــــــــهان بی فاطمه لنگر ندارد چــرا شهر مدینه گشته خاموش سرای مــــــــــرتضی اختر ندارد الا ای آنـــکه عاشق نام حسینی حسین بن عـــــــــــــلی مادر ندارد
اشک تو به گِل نشانده نوحی را که ...
بی صبر نموده با شکوهی را که ... سنگینی بار شیشه خُرد شده ... در کوچه شکسته پشت کوهی را که ...
مولای جوان بگو که پیری سخت است
بر مردم بی وفا امیری سخت است
خون شد جگر صبر میان کوچه
در او‌ج دلاوری اسیر‌ی سخت است
منم زینب که بی دلدار مانده ست
به قلبم خون به چشمم خار مانده ست نگاهم خیره می ماند همیشه به آن خونی که بر دیوار مانده ست
ابر بارَد سیل آسا بر مزار فاطمه
بر هجوم دردهای بی شمار فاطمه شاخه ی نیلوفری خشکید بر دیوار باغ آسمان باغ را پُر کرد انبوه کلاغ
ما زنده به لطف و رحمت زهرائیم
مامور برای خدمت زهرائیم روزی که تمام خلق حیران هستند ما منتظر شفاعت زهرائیم  |