از همان روزی که دست حضرت قایبل 

گشت آلوده به خون حضرت هابیل 

از همان روزی که فرزندان آدم 

صدر پیغام آوران حضرت باری تعالی 

زهر تلخ دشمنی در خونشان جوشید 

آدمیت مرده بود گرچه ادم زنده بود 

از همان روزی که یوسف را برادرها به چاه انداختند 

از همان روزی که با شلاق و خون دیوار چین را ساختند 

آدمیت مرده بود... 

بعد دنیا هی پر از ادم شد و این اسیاب گشت و گشت 

ای دریغ آدمیت برنگشت 

قرن ما روزگار مرگ انسانیت است 

...گفتگو از مرگ انسانیت است