 به محض اینکه نماز اول را سلام می داد، تکبیر نماز دوم را می گفت و تازه نماز دوم را تمام کرده، نماز سوم را و همین طور دعا و سجده های طولانی...! خلاصه اگر کسی فقط می خواست یک احوالپرسی خشک و خالی هم با او بکند، کلی باید کمین می نشست. بعضی از بچه ها به او می گفتند: «به خودت رحم نمی کنی به فرشته ها رحم کن. بیچاره ها خسته شدند. از بس ثواب نوشتن. یک راحت باشی هم بهشون بده.»
و دیگری اضافه می کرد:«ما هم آدمیم و بنده همون خدا که ولش نمی کنی، وقت کردی یه سری هم به ما بزن.» |