دلم گـــرفته ازین روزگارِ بی مِهــری نمیشود که بگنجد همه،به یک شعــری عذاب ودردِ دل ازحدّ فـزون شده دلبر نمـــانده حالِ نشـــاط و مغازله دیگــر تمامِ زندگیم پُر،غــرور و دلتنگی است همیشه فکرم و ذکرم شکارِ یکرنگی است غبــار ، رویِ دلِ مَردمِ زمــانه نشست تمـــامِ آینه ها ، از صــدایِ ناله شکست هماره‌چشمهٔ چشمم ، نَمی زِشادی داشت ولی وصالِ دل وچشم ، بی بهانه گسست  |