کویر دل بزرگی دارد که بی امید دق نمکیند
ما سالهاست آواز انتظار از حلقوم ساعت هایمان می طراود سالهاست دود غلیظی از بغض فراق در گلویمان می پیچد سالهاست با کسالت های آنی با دل مشغولی های کار گاهی با غم نان مدارا میکنیم سالهاست با تو ایم و بی توایم اما با امید نفس میکشیم گاهی می گویم نکند کفشهای تحملمان پاره شود و چشم دلمان از مدار انتظار بلغزد . نه نمی شود ............. فردا باز هم خورشید در آسمان قدم می زند تو را به خدا بیا و تا جام این فصل این دلتنگی ما از اردیبهشت خالی نشده آیه های عدالت را در گوش زمین نجوا کن  الـلـهــم عـجــل و قـرب لـولـیــک الـفـرج |