 سلام علیکم و رحمة الله بعضی از افراد هستن که موقع عصبانیت حرفایی میزنن که نباید بزنن تصمیماتی میگیرن ک نباید بگیرن ولی وقتی تصمیمیو گرفت و حرفی و زد تا چند روز یا چند ساعت و یا چند دقه بعدش پشیمون میشن که ای وای چرا اون حرف و زدم چرا موقع عصبانیتم اون تصمیم عجولانرو گرفتم یکی از اون افراد منم وقتی که عصبی میشم میزنم به سیم آخر تصمیمی میگیرم و حرفی میزنم که نباید میزدم چون باعث دلخوری و ناراحتی میشه دیروز هم همین اتفاق افتاد تو اوج عصبانیتم اومدم انجمن ی پست خدافظی گذاشتم و هر چی به ذهنم میرسید گفتم منزه و مورد خطاب خودم قرار دادم الان که دارم منطقی به موضوع نگاه میکنم میبینم که کلا تقصیر از من بود اشتباه از من بود خوب که فکر کردم به این نتیجه رسیدم این خانم خوبیاش دو برابره تا بدیاش اینو توی این یک سالی که باهاش سپری کردم فهمیدم این انجمن و چت روم به اندازه ی کافی بار سنگینی به دوش این خانم هست من باید حق بدم بهشون چون تقصیر کار اصلی منم مشکل از منه که انتقاد پذیر نیستم تحمل و صبرم کمه منزه به من تذکر داد که به جهت هدف انجمن پیش برم ایشون هدف و به متذکر شد ولی من عصبی شدم این پست و گذاشتم که جلوی همه ازت معذرت بخوامممم منو ببخش امیدوارم حلالم کنی امیدوارم از دستم دیگ ناراحت نباشی کدورتا بر طرف بشه امیدوارم این رفتار بدم و فراموش کنی .gif)  این درجات که انقدر من روشون حساس شدم اصلا ارزش دلخوری و ناراحتی تورو نداره عزیزم قول میدم از این به بعد فالش نزنم از هدف اصلی این انجمن مهدوی خارج نشم اگه مخالفتی منزه خانم ندارن با افتخار و با تمام وجودم به فعالیتم ادامه میدم خیلی دوستت دارم منزه جان  |