بسم الله الرحمن الرحیم  زنی از جنیان نزد رسول خدا صلی الله علیه و آله رسید و ایمان آورد و در راه اسلام ثابت قدم ماند و هفته ای یک بار به حضور رسول خدا می رسید. اما یک بار چهل روز از او خبری نشد. وقتی دوباره نزد پیامبر آمد، پیامبر به او فرمود:« کجا بودی؟» گفت:« در کنار دریایی رفته بودم که دنیا را فرا گرفته است. در ساحل آن دریا صخره سبز رنگی دیدم که مردی بر آن نشسته و دستهایش را به آسمان بلند کرده بود و می‌گفت:« بار خدایا به حق محمد و علی و فاطمه و حسن و حسین از تو می‌خواهم که مرا بیامرزی.» به او گفتم:« تو کیستی؟ » گفت:« من ابلیس هستم » گفتم:« آنهایی را که نام بردی از کجا می شناسی؟» گفت:« من در زمین و آسمان، سالیان درازی خداوند را بندگی کردم. اما هیچ ستونی در آسمان را ندیدم جز آن که بر آن نوشته شده بود:« لا اله الا الله. محمد رسول الله، علی امیرالمؤمنین ایدته به» (جز الله، معبودی نیست، محمد فرستاده خداست، علی امیرالمؤمنین است که پیامبر را به او تأیید کردم) [*]بحارالانوار، ج 39، ص 166، حدیث 6 ----------- محاسن  از عشق علی مدد گرفتیم آن چیز که می شود گرفتیم در بوته آزمایش عشق از نمره بیست ، صد گرفتیم
از روز ازل ساقی میخانه علی بود
خم و قدح و ساغر و پیمانه علی بود
روزی که برافراشته شد خیمه ی خلقت
دیدند همه صورت جانانه علی بود
آنکس که به جبریل امین درس جنون داد
استاد ازل , دلبر فرزانه علی بود
روحی که دمیدند درون گل آدم
تا زنده کند آن دل دیوانه علی بود
گر مرده کند زنده مسیحا عجبی نیست
چون جوشش اعجاز مسیحانه علی بود
آنکس که به روز احد و خندق و صفین
بر کند بن و ریشه بیگانه علی بود
آنکس که به محراب عبادت گه سجده
غرقابه به خون گشت غریبانه علی بود
آنکس که به حال همه ی عالم خلقت
می سوخت دلش چون پر پروانه علی بود
 |