از ایت الله جوادی عاملی

بهار	پنجشنبه ۱۶ خرداد ۱۳۹۲ ۰۹:۵۷ قبل از ظهر

وجود مبارك حضرت فرمود: آفتاب بالأخره هست، این ابر جلوی چشم شما را گرفته، شما غایبید، نه ما! اینكه در جواب آن سؤال كه در زمان غیبت از شما چگونه استفاده می‌كنند، فرمود: مثل آفتاب پشت ابر است؛ یعنی شما غایبید، نه ما! آفتاب محجوب است یا ما محجوب؟ این ابر، جلوی آفتاب را گرفته یا جلوی ما را گرفته؟ در جریان ظلّ گرفتن و كسوف و خسوف چطور است؟! آن را ظلّ گرفته یا ما را ظلّ گرفته؟! ما را ظلّ گرفته. یعنی وقتی زمین بین ما و شمس فاصله شد، آنجا كه رو به آفتاب است كه كاملاً نور دارد. سایه ماه می‌افتد روی زمین، زمین را ظلّ می‌گیرد، زمین تاریك می‌شود، ما را ظلّ گرفته، نه شمس را! ما چون آن شمس را نمی‌بینیم، می‌گوییم: آفتاب را ظلّ گرفته، وگرنه او همچنان روشن است. چون هم آن سمت كره ماه روشن است و هم سایر نظام كیهانی روشن است. آن را ظلّ نگرفته، ما را ظلّ گرفته، این سحاب هم جلوی آن را نگرفته؛ بلكه مانع ما شده؛ ولی بالأخره از او بر می‌آید كه مشكل ما را حل كند. بنابراین هدف خلقت این است كه ما فقط عبادت كنیم، یعنی اطاعت. چون بخش پایانی سوره «ذاریّات» یك قضیه نیست كه بشر برای عبادت خلق شد، دو تا قضیه است، یكی موجبه، دیگری سالبه. نفرمود: «خلقت الجنّ و الانس لیعبدون»، فرمود: «و ما خلقت الجنّ و الانس الّا لیعبدون»؛ یعنی برای غیر عبادت خلق نشد. بنابراین اگر كسی كارهای عادّی انجام بدهد كه حرام نیست؛ ولی اثر دینی ندارد. لهو و لعب است، معصیت نیست، او در این 10 ساعت یا 20 ساعت در راستای خلقت حركت نكرده است. او، هم باید قضیه موجبه را حفظ بكند، هم قضیه سالبه را تا جمیع شئونش بشود انّ صلاتی و نسكی و محیای و مماتی لله ربّ العالمین.
چنین انسانی، خلیفه كامل است و در عصر كنونی وجود مبارك ولیّ عصر(عج)، یعنی مهدی شخصی موجود موعود از یك سو، قائم غایب (علیه آلاف التحیّه والثناء) از سوی دیگر است كه جمعیّت را می‌برد به سمتی كه به مصداق: و ما خلقت الجنّ و الانس الّا لیعبدون عمل می‌كنند و همه كارها می‌شود عبادی. تولید می‌شود عبادی، مصرف می‌شود عبادی، هنر می‌شود عبادی، ادبیات می‌شود عبادی ... ؛ هم حسن فعلی دارد، هم حسن فاعلی. هم كار خوب می‌كند، هم برای رضای خدا می‌كند. اگر كسی آدم خوبی باشد؛ ولی كارش بازی باشد، معصیت نكرده، مؤمن هست؛ امّا چون یك ركن را از دست داده، به هدف نمی‌رسد یا كارش كار خوبی است، به نفع جامعه است؛ ولی او موحّد نیست؛ چون فاقد حسن فاعلی است، یك گوشه را از دست داده است. ما به سمتی در سایه آن حضرت حركت می‌كنیم كه هم حسن فاعلی داشته باشیم، هم حسن فعلی بشود جمیع شئون ما لله، آن وقت بشر به این وضع می‌رسد،آنگاه می‌شود، لِیُظْهِرَهُ عَلَى الدِّینِ كُلِّهِ وَلَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ.6
ایت الله جوادی عاملی حفظه الله