کاروان حسینیان در را ه است و عاشقان بر سر راه، خاک گرفته و تشنه نشسته اند.



حسین علیه السلام با صلابتی که آسمان و زمین را میخ کوب زمان کرده است، به سوی شهادت می تازد.


او صفحه ننگین بیعت را با خون خود و اولاد و اصحابش مهر باطل می زند.







آنجا نینوا بود؛ جایی که جان حسین علیه السلام  با عشاق وی یکی شد. 
 

فدای حسینیان شدن، فدای حسین علیه السلام  شدن است و بس.