خدايا من هر زمان پيش خود گفتم كه ديگر مهيا و مجهز شدهام  و برخاستم براي خواندن نماز در برابرت و با تو به راز پرداختمتو بر من چرت و پينكي را مسلط كردي در آن هنگامي كه داخل نماز شدم و حال مناجات را از من گرفتي در آن وقتي كه به راز و نياز پرداختم، مرا چه شده است كه هرگاه با خود گفتم باطن و درونم نيكو شده  و نزديك شده از مجالس توبه‌كنندگان مجلس من، گرفتاري و پيش آمدي برايم رخ داده كه پايم لغزش پيدا كرده و ميان من و خدمتگزاري‌ات حائل گشته، اي آقاي من!،  شايد مرا از در خانه‌ات رانده‌اي و از خدمتت دورم كردهاي يا شايد ديده‌اي سبك شمارم حقت را پس دورم كردهاي  يا شايد ديده‌اي از تو رو گردانده‌ام پس خشمم كردهاي يا شايد مرا در جايگاه دروغگويانم ديده‌اي پس رهايم كردهاي  يا شايد ديده‌اي سپاسگزار نعمت‌هايت نيستم پس محرومم ساخته‌اي  يا شايد مرا در مجلس علما، نيافته‌اي پس خوارم كردهاي يا شايد مرا در زمره غافلانم ديده‌اي پس از رحمت خويش بي بهره ام كردهاي يا شايد مرا مأنوس با مجالس بيهوده گذرانم ديده‌اي پس مرا به آنها واگذاشته‌اي  يا شايد دوست نداشتي دعايم را بشنوي پس از درگاهت دورم كردهاي يا شايد به جرم و گناهم كيفرم داده‌اي يا شايد به بي شرمي‌ام مجازاتم كردهاي پس اگر از من بگذري پروردگارا بجاااااااست چون بسيار اتفاق افتاده كه از گنهكاران پيش از من گذشته‌اي زيرا كرم تو پروردگارا برتر از كيفر كردن تقصيركاران است و من پناهنده به فضل توام و از ترس تو به‌سوي خودت گريخته‌ام و درخواست انجام وعده‌ات را در چشم پوشي از كسي كه خوشگمان به تو است دارم  |