سید محمدتقی حسینی اشکوری ابن محمدعلی ابن معصوم ابن میر جعفر ابن سید محمد ابن میر محمدسعید ابن میر سنجر نسامیر کوهی دیلمی (زنده در حدود 1050ق)؛ از علماء و عرفاء و اوتاد عصر خود بود. جد وی ابتداء در روستای نسامیر دیلمان استان گیلان می زیست و سپس به روستای کیارمش بخش رحیم آباد رودسر استان گیلان که به منطقه اشکور  (اشکورات) معروف است، رفت.

      سید محمدتقی اشکوری در سال 1311ق/ 1273ش چشم به جهان گشود و در سال 1323ق به عراق سفر کرد و مشغول تحصیل علوم دینی شد و در سال 1348ق به وطن بازگشت. کتاب «دو چوب و یک سنگ» که یک کتاب جنگ بوده و حالت کشکولی دارد، را در سال 1353ق نوشت. وی سرانجام در سال 1356ق/ 1316ش چشم از جهان فرو بست و پیکرش بعد از انتقال به مشهد، در گورستان گلشور (بوستان بهشت) کوی طلاب این شهر به خاک سپرده شد. مدفن وی امروزه مزار عام و خاص است.

از نصایح اوست:

   در ساعات زندگانی خود مواظب باش، بسا عبادت های انسانی در اثر خوشحالی است که در قلب خطور می کند و بسیار شباهت دارد به آرزوی اخروی، در حالی که از امور دنیاست. وی هم چنین معتقد است که محرمانه کاری با خدا مطلوب حق تعالی بوده و باعث استجابت دعا است.

 منابع: