شهیدان را شهیدان می شناسند

بسم رب الشهدا والصدیقین

چه می توان گفت در وصف شهدایی که  قلم از توصیف آنان عاجز و خداوند بزرگ، میزبان آنها بوده و نزد پروردگار خویش غرق نعمتند؟ ولی از آنجا که زنده نگه داشتن یاد شهدا دارای فواید، آثار و برکات زیادی برای جامعه دارد، خوب است که آنان را به نیکی یاد نموده و یاد آن جوانمردان را زنده نگه داریم. شهدا نزد آفریننده و معبودشان و در آسمان ها و نزد پیامبر اعظم(صلی الله علیه و آله وسلم) و ائمه معصومین(علیهم السلام) شناخته شده اند، وصف شهدا را باید از شهدا و همرزمانشان پرسید؛
آری! بسی گفتند و  گفتیم از شهیدان   شهیدان را شهیدان می شناسند.

محبت شدید شهیدان به خداوند
شهیدانی که قلبشان سرشار از محبت خدا، اسلام و قرآن بود و برای رسیدن به محبوب خویش، از همه مظاهر دنیایی دست کشیده و به جبهه های آتش و خون شتافته و با اقتدا به سرور و سالار شهیدان حضرت اباعبدالله الحسین(علیه السلام) اسماعیل وار به قربانگاه رفتند.
  علاقه و محبت شدیدی نسبت به خداوند در دل های شهدا وجود داشت و آنها مصداق این آیه شریفه از قرآن کریم بودند: «وَالَّذِينَ آمَنُواْ أَشَدُّ حُبًّا لِّلّهِ[بقره/ ۱۶۵]  و كسانى كه ايمان آورده‏ اند، به خدا محبت بيشترى دارند.»

گر بشکافی هنوز، خاک شهیدان عشق
 مزار آن عشاق و رادمردانی که عشق الهی با خون و گوشت و استخوان عجین گشته بود، تا قیامت زیارتگاه عاشقان و دلسوختگان و راهنمای طریق، برای رهروان راه خداوند است. و گویی که اینک بوی عشق الهی از قبور آنان برمی خیزد،...
آری! گر بشکافی هنوز، خاک شهیدان عشق  آید از آن کشتگان، زمزمه دوست، دوست

وصف شهدا در قرآن کریم
در کتاب آسمانی قرآن، آیات زیادی در باره قتال و کشته شدگان راه خدا آمده است و بهترین توصیف شهیدان را، می توان در قرآن کریم مشاهده نمود؛ به عنوان نمونه، خداوند در سوره مبارکه محمد(صلی الله علیه و آله وسلم) در وصف شهدا این چنین فرموده است: «وَالَّذِينَ قُتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ فَلَن يُضِلَّ أَعْمَالَهُمْ[محمد/ ۴] و كساني كه در راه خدا كشته شدند، خداوند هرگز اعمالشان را نابود نمي‏ كند.» «سَيَهْدِيهِمْ وَيُصْلِحُ بَالَهُمْ [محمد/ ۵] به زودي آنها را هدايت مي‏ كند و كار آنها را اصلاح مي‏ كند.» «وَ يُدْخِلُهُمُ الْجَنَّةَ عَرَّفَهَا لَهُمْ [محمد/ ۶] و آنها را در بهشت (جاويدانش) كه اوصاف آن را براي آنان بازگو كرده وارد مي‏ كند.» 

زنده شدن شهدا به حيات طيبه 
«این آيه شريفه و آيه بعدش عمومی بوده و در مقام بيان حال شهداء بعد از شهادتشان مى باشد و همه شهدای راه خدا را شامل می شود. خداوند عزیز در این آیه مـى فـرمـايـد: كـسـانـى كـه در راه خـدا و در جـهـاد و قـتـال با دشمنان دين كشته مى شوند، اعمال صالحشان كه در راه خدا انجام داده اند، هرگز باطل نمى شود. به زودى خـداى تـعـالى ايـشـان را بـسـوى مـنـازل سـعـادت و كرامت هدايت نموده، با مغفرت و عفو از گـنـاهـانـشـان، حـالشـان را اصـلاح مـى كـنـد و شـايـسـتـه دخول در بهشت مى شوند. و وقـتـى ايـن آيـه را بـا آيـه «وَلاَ تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ قُتِلُواْ فِي سَبِيلِ اللّهِ أَمْوَاتًا بَلْ أَحْيَاء عِندَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ[آل عمران/  ۱۶۹] ضميمه كنيم، معلوم مى شود، مراد از اصلاح بـال كـشـتـه شدگان راه خدا، زنده كردن ايشان به حياتى طيب  است كه به آنان بـراى حـضـور در نـزد پـروردگـارشـان، شايستگی دهد، حـيـاتـى كـه بـا كـنـار رفـتـن پـرده هـا حاصل مى شود. «وَ يُدْخِلُهُمُ الْجَنَّةَ عَرَّفَهَا لَهُمْ [محمد/ ۶]» يـعـنـى بـه زودى ايـشـان را داخـل بهشت مى كند، در حالى كه بهشت را يا در دنيا و به وسيله وحى انبياء و يا به وسيله بـشـارت در هـنـگام قبض روح، يا در قبر، و يا در قيامت، و يا در همه اين مواقف به ايشان شناسانده باشد.»[۱] 

شهادت بالاترین و برترین نیکی است
در دین مقدس اسلام سفارش های زیادی به انجام نیکی و کارهای خیر شده است و هر یک از این کارهای خیر نیز مراتب و درجاتی دارند؛ اما طبق روایت نورانی از نبی مکرم اسلام(صلی الله علیه و آله وسلم) شهادت و جان دادن در راه خداوند، فوق همه نیکی ها است.
 رسول خدا(صلی الله علیه و آله وسلم) فرمودند: «فَوقَ کُلِّ ذی بِرٍّ بِرٌ حَتّی یُقتلَ فی سَبیلِ الله فَاِذا قُتِلَ فی سَبیلِ اللهِ فَلَیسَ فَوقَهُ بِرٌّ. بالاتر از هركارى خيرى، خير و نيكى ديگرى است تا آنكه فردى در راه خدا كشته شود، و بالاتر از كشته شدن در راه خدا خير و نيكى نيست.»[۲] بنابراین کسانی که به فیض شهادت رسیده اند، بالاترین کار نیک را انجام داده اند و به بالاترین مراتب کمال انسانی دست یافته اند.

من بر حقّم و دوستدار شهادت هستم
ائمه معصومین(عليهم السلام) نیز عاشق شهادت بوده و خود نیز در بالاترین مراتب و درجات قرار دارند؛ حضرت اميرالمؤمنين(عليه السلام) در یکی از سخنان گرانقدر خویش فرمود: «فَوَ اللهِ اِنّی لَعَلَی الحَقِّ وَ اِنّی لِلشَّهادَةِ لَمُحِبٌّ. پس بخدا قسم من بر حقّم و دوستدار شهادت هستم.»[۳]  

خط سرخ شهادت خط آل محمد و علی است
و اینگونه است که پیروان حضرت و از جمله، رزمندگان جبهه مقاومت در منطقه و حزب الله لبنان این قدر مشتاق و عاشق شهادتند. این حق طلبان، بزرگانی مانند امیرالمؤمنین علی ابن ابی طالب و امام حسین(علیه السلام) را الگو و سرمشق خود قرار داده اند. 
حضرت امام خمینی(رضوان الله تعالی علیه)  که در قرن چهاردهم، مقتدای این شهادت طلبان و عاشقان بود، بر این نکته، تاکید نموده و در این باره فرموده است: «خط سرخ شهادت خط آل محمد و علی است و این افتخار از خاندان نبوت و ولایت به ذریه طیبه آن بزرگواران و به پیروان خط آنان به ارث رسیده است . درود خداوند و سلام امت اسلامی بر این خط سرخ شهادت و رحمت بی پایان حق تعالی بر شهیدان این خط در طول تاریخ.»[۴] 

شش امتياز برای شهید، با ریخته شدن اولين قطره خون او  
 خداوند برای شهیدان، امتیازات ویژه قرار داده و این نشان دهنده اهمیت شهادت و ارزش والای کشته شدن در راه خدا و اسلام است. 

پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله وسلم) در روایتی، شش امتياز برای شهید برشمرده و فرموده اند: «یُعطَی الشَّهیدُ سِتَّ خِصَالٍ عِندَ اَوَّلِ قَطرةِ مِن دَمِهِ: یُکَفّر عَنهُ کُلُّ خَطیئَةٍ وَ یَری مَقعَدَهُ مِنَ الجَنَّةِ وَ یُزَوِّجُ مِن حُورِ العینِ یُؤَمَّنُ مِنَ الفَزَعِ الاَکبَرِ وَ مِن عَذابِ القَبرِ و یُحلَّی حُلَّةَ الایمان. 
به شهيد شش امتياز داده مى شود: ۱ـ با اولين قطره خون او تمام گناهانش بخشيده مى شود. ۲ـ جايگاه خود را در بهشت مى بيند. ۳ـ از حوريان با او ازدواج مى كنند. ۴ـ از وحشت بزرگ روز قيامت در امان مى باشد. ۵ـ از عذاب قبر ايمن است. ۶ـ به زيور ايمان آراسته مى گردد.»[۵] 
هریک از این امتیازات، مورد درخواست بندگان خوب خدا، از درگاه الهی بوده و آن را آرزو می کنند و خوشا به حال شهدا که به چنین سعادتی دست یافته اند. 
به امید اینکه به زودی با تعجیل در ظهور امام مهدی(عجل الله تعالی فرجه الشریف) دلهای همه مظلومین و شهید دادگان و شهدای عزیز مسرور و شادمان گردد.  
(درود و سلام خداوند و ملائکه و همه بندگان شایسته الهی، بر همه شهیدان راه خدا.)
               (وصلّی الله علی محمّد وآل محمّد)
                    (والحمدلله ربّ العالمین)
پی نوشت:
[۱] تفسیر المیزان، ج۱۸، سوره محمد(صلی الله علیه و آله).
[۲] وسایل الشیعة، ج۱۱، ص۱۰.
[۳] شرح نهج البلاغه، ج۶، ص۹۹.
[۴] صحیفه نور ج ۱۵ ص ۱۵۴.
[۵] کنزالعمال، ج۴، ص۴۱۰.