از جـور زمانه مـا شکـایـت داریـم
اندازه ی کـوه و صخره حاجت داریـم
مشـکل ما گـرانی و بیـکاری اسـت
آقــا به نبـودنت که عـادت داریـم
هر جـمعه که شـد بیا مـا منتظریـم
ایـن هفتـه فقط نیا عروسـی داریـم
صد موعظـه کـن ولـی ز تسلیـم نگو
از خـمس و ذکات و ضرب و تقسیم نگو
آقا توبیـا ولـی فقـط با یـک شـرط
از آنچـه که ما دوست نـداریم نگـو....!!!  |