اين جا مکه مکرمه است.. و امروز جمعه.. 20 جمادي الثاني..از سال هشتم قبل از هجرت.

شب در سحرگاهان پنهان شد.. و فجر صادق به سوي کرانه روزي زيبا روانه گشت.خانه نبوت در اين روز فرخنده که روز آدينه و عيد است و روز شادي منتظرمهمان است.. آن هم چه مهماني! محمد و خديجه هر دو، لحظه شماري مي کنند که باردرخت نبوت را برگيرند.

ناگهان گل هاي وجود شکوفا شده به عطر افشاني مي پردازند.
نسيم مي وزد..
پرندگان هوا نغمه سرايي مي کنند..
فرشتگان سپاسگزارانه سر به سجده مي افکنند.
در آن روز فرخنده و زيبا، همراه با هلهله ملائک، پرفروغ ترين شعاع نور محمد،طلوع مي کند.
گل خوشبوي محمدي که گل هاي معطر روزگار را تحت الشعاع قرار داده،طلوع مي کند.
و.. زهــرا به دنيـا به مي آيد...

بانــوي بانـوان و شفاعت زنـان
پيامبر اکرم (ص) در ضمن روايتي مي فرمايد:
. . . فايما امراة صلت في اليوم و الليلة خمس صلوات و صامت شهر رمضان و حجت بيت الله الحرام، و زکت مالها و اطاعت زوجها، و والت عليا بعدي، دخلت الجنة بشفاعة ابنتي فاطمة،و انها لسيدة نساء العالمين . . . ؛ (بحارالانوار، ج 43، ص 24)
«هر زني که در شبانه روز، نمازهاي پنجگانه را به جاي آورد، ماه رمضان را روزه بدارد، حج خانه خدا را [اگر توانايي داشت] گزارد، زکات مالش را بپردازد، از شوهرش اطاعت کند، و بعد از من، ولايت و حکومت علي را بپذيرد، به شفاعت دخترم فاطمه، وارد بهشت خواهد شد و همانا فاطمه، سرور زنان عالم است.»

رفتار با پدر
هنگامي که کودکان مکه در ناز و نوازش و رفاه بودند، فاطمه در سختي و رنج بزرگ شد و فرش گام هايش ريگ هاي داغ بيابان مکه بود. او هنوز کودکي بيش نبود که غم بي مادري بر زندگي اش سايه افکند. ولي فاطمه پيش از آن که غم از دست دادن مادر را در خاطره بگنجاند، يارو غمخوار پدر شد براي روزهاي سخت و محنت افزا؛ روزهايي که پدرش تنها بود و غم هايش بسيار. در اين وقت فاطمه براي پدر ياوري شايسته به شمار مي آمد و نقش مادري مهربان را ايفا مي نمود. به راستي سزاوار لقب امّ ابيهاست؛ زيرا هم چون پروانه اي بر گرد شمع وجود پيامبر مي چرخيد و غبار غم و اندوه را از چهره آن حضرت مي زدود.

عشق به همسر
آن چه در زندگي حضرت زهرا عليهاالسلام بسيار پرفروغ و تابنده است، نهايت عشق وعلاقه اي است که به همسر والامقام خود حضرت علي عليه السلام داشت و در نکوداشت و حفظ حريم او، از هيچ تلاش وکوششي دريغ نمي ورزيد. در مورد ميزان عشق و علاقه حضرت زهرا عليهاالسلام به علي عليه السلام نقل است که: وقتي پيامبر حضرت علي عليه السلام را به جنگ ذاتُ السلاسل مي فرستاد، علي عليه السلام نزد فاطمه عليهاالسلام رفت و دستمال مخصوصي راکه در جنگ هاي سخت به سر مي بست طلبيد. فاطمه عليهاالسلام گفت: به کجا مي روي؟ حضرت علي عليه السلام پاسخ داد: به جنگ ذات السّلاسل. حضرت فاطمه عليهاالسلام به دليل مهر و محبتي که به علي عليه السلام داشت، گريان شد. در همين هنگام پيامبر به خانه فاطمه آمد وبه او فرمود: آيا مي ترسي که شوهرت کشته شود، نه ان شاءاللّه کشته نمي شود.

تنديس مهرباني براي همسر
فاطمه عليهاالسلام با جايگاه حساس و خطير شوهرش آشنا بود و به خوبي مي دانست که علي عليه السلام در محيط بيرون، با چه مشکلاتي روبه روست. ازاين رو کوشش او، ايجاد محيطي آرام و با صفا درخانه بود و در راه مصالح عالي همسر فداکار و دلاورش بود. بر اين اساس است که حضرت علي عليه السلام ، زندگي خويش را با فاطمه عليهاالسلام اين گونه توصيف مي کند: «فاطمه هيچ گاه از من نرنجيد و او نيز هرگز من را نرنجاند. او را به هيچ کاري مجبور نکردم و او نيز مرا آزرده نساخت. درهيچ امري قدمي برخلاف ميل باطني من برنداشت و هرگاه به رخسارش مي نگريستم، تمام غصه هايم برطرف مي شد و دردهايم را فراموش مي نمودم».

اوج ايثار
يکي از ارکان بنيادي زندگي موفق، گذشت و فداکاري زن و شوهر است. در زندگي مشترک علي عليه السلام و زهرا عليهاالسلام ، فداکاري موج مي زد؛ زيرا حضرت زهرا عليهاالسلام که اُسوه ايثار و فداکاري بود، هيچ گاه از شوهر خويش خواهش و تمنّايي نمي کرد. در تاريخ آمده که: حضرت علي عليه السلام صبحگاهي گرسنه بود و از حضرت زهرا عليهاالسلام غذايي طلبيد. ايشان پاسخ داد: دو روز است که چيزي در خانه نداريم جز همان خوراک مختصر که شما را بدان بر خود مقدم داشتم و براي شما آوردم. علي عليه السلام فرمود: چرا به من نگفتي که چيزي تهيّه نمايم. ايشان در جواب گفت: «من از خدايم خجالت کشيدم که تو را برآن چه توانش را نداري وادار نمايم».

برخورد با مهمان
زندگي حضرت زهرا عليهاالسلام ، جلوه اي از ايثار وگذشت بود، به نحوي که ايشان همواره ديگران را بر خود مقدم مي داشت و در زمينه پذيرايي و گرامي داشت مهمان،از هيچ تلاشي فروگذار نمي کرد. نقل است که: مردي خدمت نبي اکرم صلي الله عليه و آله رسيد و اظهار گرسنگي نمود. پيامبر او را به خانه همسران خود راهنمايي کرد تا از او پذيرايي کنند. آن ها گفتند: در خانه چيزي جز آب نداريم. رسول خدا صلي الله عليه و آله رو به اصحاب خود کرد و فرمود: چه کسي اين مهمان را به خانه خود مي پذيرد. علي عليه السلام فرمود: من او را به خانه مي برم. هر دو به اتفاق روانه منزل آن حضرت شدند. اميرمؤمنان آمدنِ مهمان را به همسرش فاطمه اطلاع داد و از وضع غذاي خانه خود جويا شد، حضرت فاطمه عليهاالسلام جواب داد: «قدري خوراک به اندازه بچه ها موجود است، ولي مهمان را بر خود مقدم مي داريم».

در محراب عبادت
پيامبر اکرم صلي الله عليه و آله وسلم فرمود: دخترم فاطمه، سرور زنان جهان از اوّلين و آخرين است. هنگامي که او در محراب عبادت مي ايستد، هفتاد هزار فرشته از فرشتگان مقرّبين بر او سلام گفته و همان ندايي را که به مريم مي گفتند، به فاطمه عليهاالسلام مي گويند که: «اِنَّ اللّهَ اصطَفاکِ و طَهَّرَکِ واصْطفاکِ علي نِساءالعالمينَ»4
حَسن بَصري (زاهد معروف) مي گويد: «لم يَکُنْ في الاُمّةِ اَزْهَدَ و لا اَعْبَدَ مِنْ فاطِمَةَ...؛ در امت اسلام عابدتر از فاطمه عليهاالسلام نبود. وي آنقدر نماز مي خواند و عبادت مي کرد که دو پاي مبارکش ورم مي نمود.» (ربيع الابرار، ج 2، ص 104)

نخستين کسي که وارد بهشت مي شود 
ورود در بهشت آن کانون عظيم رحمت الهي، دليل روشني بر سعادت يک انسان است، و اگر کسي پيش از همه وارد شود برترين فضيلت براي او اثبات مي شود.
در روايات معروف اهل سنت اين افتخار از زبان پيغمبر اکرم(ص) براي فاطمه (عليهاالسلام) ثبت شده است:
در حديثي آمده است:
«اول شخص يدخل الجنة فاطمة بنت محمد(ص) و مثلها في هذه الامة مثل مريم في بني اسرائيل»: (کنز العمال،ج 6،ص219)
«نخستين کسي که وارد بهشت مي شود فاطمه دختر محمد است، و او در ميان اين امت همچون مريم در ميان بني اسرائيل است».
علي (ع) از پيغمبر اکرم (ص) چنين نقل مي کند:
«تحشر ابنتي فاطمة يوم القيامة و عليها حلة الکرامة قد عجنت بماء الحيوان، فتنظر اليها الخلائق فيتعجبون منها». (ذخائر العقبي،ص48)
«دخترم فاطمه در قيامت محشور مي شود در حالي که لباس کرامتي که با آب حيات عجين شده در تن دارد، و خلائق به سوي او مي نگرد، و از مقام والاي او در شگفتي فرو مي روند»!
«فتزف الي الجنة کالعروس لها سبعون الف جارية»:
«سرانجام او را با احترام تمام همانند عروس در حالي که هفتاد هزار از حوريان بهشتي اطراف او را گرفته اند به بهشت مي برند»
( برترين بانوي جهان فاطمه زهرا(س) , آيت الله مکارم شيرازي)

نـوروز سر سفــره ي « زهــرا (س) » هستيـم
سـالي کـه نکــوست از بهــــارش پيــداست