به نام خدا
یکی از اصول و مبانی اصلی بر اساس روایات معصومین در شریعت اسلام این است که همه اذکار الهی مستحب بوده و اثرات مطلوب بسیاری بر آنها مترتب است که بر این عمل انسان باید مداومت داشته باشد. مانند ذکر شریف لااله الاالله. امام صادق به نقل از پیامبر اکرم(صلوات الله علیهما) فرمود: «کسی که صد بار ذکر "لا اله الا الله" را بگوید در آن روز(که این ذکر را گفته) از نظر عمل بهترین مردم است، مگر کسانی که بیشتر این ذکر را گفته باشند (که پاداش آنها بیشتر است). (کلینی، كافی، ج4،ص 381)
از طرفی امتحان و بلا یکی از اموری است که ایمان بدون آن سنجیده نمی شود و برای مومنین بسیار اتفاق می افتد. خداوند در قرآن می فرماید: «أَحَسِبَ النَّاسُ أَنْ يُتْرَکُوا أَنْ يَقُولُوا آمَنَّا وَ هُمْ لا يُفْتَنُونَ [عنکبوت/2] آیا مردم گمان کردند همین که بگویند: «ایمان آوردیم»، به حال خود رها می شوند و آزمایش نخواهند شد؟!».
بر این اساس هم باید اذکار را بر اساس معرفت و اعتقادی لسانی و قلبی و جوارحی [اعضای بدن] انجام داد و تمامی وجود انسان هماهنگ باشند و اینکه گفتن ذکر آثار نامطلوبی دارد صحیح نیست و از طرفی هم باید به سنت الهی یعنی امتحان و آزمایش الهی اعتقاد داشت که در صورت ایمان کامل انسان از امتحانات سربلند بیرون می آید و یکی از راهها برای بالا بردن اعتقاد گفتن اذکار شریفه است. و البته ذکر این نکته هم خالی از لطف نیست که استمرار بر اذکار و توجه به آنچه بر زبان رانده می شود، خود می تواند عاملی مهم در تقویت ایمان گردد.
كلينى، محمد بن يعقوب بن اسحاق، الكافی، دار الحديث قم، چاپ اول، ق1429، ج4، ص381.
