حسین‌جان ! ... من همولایتی مردمی هستم که ایستادن را به نام پدرت علی (ع)، یاد می‌گیرند. با شیر اشک عزای تو، بزرگ می‌شوند و یک روزبه خودشان می‌آیندکه
می‌بینند داغ عاشورا چقدر برای قلبشان سنگین و سهمگین است.. با پای سر باید آمد کنار این شیر بچه ی حیدر که در هنگام ولادت، یک‌قدم عقب‌تر از حسین بود و هنگام شهادت، یک گام جلوتر.... حسین‌جان ! من همرنگ خیابان‌هایی هستم که سال‌هاست معرکه گردان عزای تو شده‌اند بچه محل بسیجیانی که مثل قمریان تشنه و زخم خورده، لابلای خارزارها،
جامانده‌اند و آرزوی رسیدن به کربلا را، روی بال خود،گره زده‌اند تا تو با دست شفاعت و شهادت، گره دنیا از بالشان، باز کنی... |
