 آقا اجازه! دست خودم نیست خستهام! در درس عشق من صف آخر نشستهام! یعنی نمیشود كه ببینم سحر رسید؟ درس غریبِ غیبت كبرا به سر رسید. آقا اجازه! بغض، گرفته گلویمان؛ آنقدر رد شدیم كه رفت آبرویمان استاد عشق! صاحب علم! گل بهشت! باید كه مشق نام تو را تا ابد نوشت!  |