 همه رفتند و ما ماندیم در جای خود میگویید : قسمت ، حکمت ، مصلحت ، این بود که نروی اما ای دوست بگذار برایت بگوییم : قسمت ، حکمت ، مصلحت این بود که از عشق کرب و بلا به کما بروم دلم به کما رفت  خدای من مردم همه شکر نعمت های تو را می کنند اما من، شکر بودنت تو نعمت منی  یـابـن الحـسـن! ایــن جـمــعــه کــاش بـیــایــی تــا ماه صفررا بــا تــو گــریـه کـنـیـم  اللهم عجـل فی فـرج مولانا المنتقم بحـق زینـب (س) |