پســــــــــرم!هنگامى كه یافتم به سن پیرى رسیده‏ام،و دیدم قوایم بسستى‏مى‏گراید،باین وصیت مبادرت ورزیدم.و فرازهائى از آن را به تو گفتم،مبادا اجلم فرا رسد در حالى كه آنچه را در درون داشته‏ام بیان نكرده باشم،

و پیش‏از آن كه در نظرم نقصانى ایجاد شود همچنان كه در جسمم بوجود آمده یا پیش‏از آنكه هوی و هوس و فتنه ‏هاى دنیا بر تو هجوم آورد و همچون مركبى سركش‏ گردى ؛این سخنان را با تو بگویم،

چرا كه قلــــب جـوان همچون زمین خالى ای است‏ که هر بذرى در آن پاشیده شود مى‏پذیرد و رشد می کند ؛ بنابر این من در تعلیم و ادب تو پیش ازآنكه قلبت‏ سخت‏شود و عقل و فكرت به امور دیگر مشغول گردد مبادرت ورزیدم

‏تا با تصمیم جدى به استقبال امورى بشتابى كه اندیشمندان و اهل تجربه،زحمت ‏آزمون آن را كشیده‏اند و تو را از تلاش بیشتر بى‏نیاز ساخته‏اند، بنابر این آنچه ‏از تجربیات آنها نصیب ما شده نصیب تو هم خواهد بود بلكه شاید پاره‏اى ازآنچه بر ما مخفى مانده (باز گشت زمان) بر تو روشن گردد.

انصافا هممون  تفکرکنیم .... هم شمایی که پدری یا مادر وهم تویی که مجردی ولی ایشالله آینده ای نزدیک  یا پر یا مادر میشی.... اینطوری فرزندمونو تربیت کنیم

یه وقت دیر نشه ..... نکنه شخصیتشو اجتماع رقم بزنه .... غافل نشیما... یادمون نره علاوه بر بدنیا آوردنش وظیفه ی سنگین تری به نام تربیت هم داریم

ببینید امیرالمومنیم امام متقین چطور  دلسوزی میکنند !!!! سرنوشت فرزندشان چقدر اهمیت دارد ؟؟؟؟ متاسفانه تو دنیای ما همه فکر وضعیت اقتصادی وشکم بچه هاشون هستند فقط ... درصورتی که اگه اعتقاد بچه ها درست بشه میتونه هر کوهی رو از جا برداره ....

بیایم اهل بیتی زندگی کنیم .... بخدا محال نیست