 یه قاعده مهم میخوام بگم با یه نکته ی نابِ نابه ناب یه آیه تو قرآن داریم ، میخوام باهاش ثابت کنم کــــه: هرکی به هر اندازه از یاد خدا ( چه نماز و چه ...) غافل بشه و فراموش کنه ، به همون اندازه دچار پریشونی و خستگی روحی و پوچی و بی انگیزگی میشه، همون دردی که متاسفانه الان اکثر مردم خصوصاً جوونا رو گرفته . آیه اینه : أَلاَ بِذِكْرِ اللّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ -----قطعا دلها و قلب ها فقط و فقط با یاد خدا آرامش میگیرد. نکات من اینه : ببین اثبات ادعامو : ( الا ) تو آیه ، در ادبیات عرب بهش میگن: حرف تنبیه ، یعنی حرفی که برای توجه مخاطب و متوجه کردن مخاطب به یه مطلب مهم، ازش استفاده میکنن. خدای مهربون تو این آیه به ماها میفرماد: ای مردم ، ای جوونا ، ای آفریده های من ،به گوش باشید که حرف مهمی باهاتون دارم. باز دوباره تو ادبیات عربی ، کارشناساش میگن : اگه چیزی از جمله رو تو زبان عربی زودتر از جایگاهش بیاری ، این کار حصر و اختصاص رو میرسونه. یه کم صبر کنید ،آخرش جذاب میشه. (بذکر الله) تو عربی ، جارومجرور است. جارومجرور طبق قاعده اولی تو دستور زبان عربی، باید بعد از فعل یا بعد از شروع جمله ی اسمیه بیاد. وشما میبینید که تو این آیه ی زیبا قبل از فعل (تطمئن ) آمده ، پس زودتر از جایگاهش اومده ، پـــــــــس اختصاص رو میرسونه : یعنی : قلب ها ودلها فقط و فقط با یاد خدا آرامش میگیره.(آرامش اختصاص به یاد خدا داره). پس معنای صحیح این آیه این شد : قلب ها و دلها فقط و فقط وفقط بایاد خدا آرامش میگیرد . (نه با چیز دیگر) پس ما هرچی به سراغ موسیقی و مثلا دختربازی و گرل فرند و بُی فرند بریم ،( و از خدا فاصله بگیریم) واسه اینکه به آرامش و راحتی برسیم ، فقط یه خیال و توهمه . خداییش ایطور نیست ؟  |