یک نمونه بارز آن لطیفه هایی است که در خصوص قومیت های مختلف ساخته شده و بدتر از آن استفاده از اسامی متبرک در ادبیات روزمره، همراه با تمسخر است.
آیا دیگر می شنوید کسی اسم فرزندش را غضنفر بگذارد؟ تقی، نقی، سکینه و زکیه نیز همین طور. اگر از ما دلیلش را بپرسند جوابمان احتمالا یکی است؛ اسم ها قدیمی و به عبارتی بی کلاس شده اند. اما یک دلیل دیگر هم وجود دارد. کلیشه هایی که در خصوص این اسامی در ذهن مردم شکل گرفته است.

سالها در لطیفه ها شخصیت غضنفر مورد تمسخر بوده است که نه تنها یادمان می رود این نام یکی از القاب حضرت علی علیه السلام و به معنای شیر، مرد با صلابت و شجاع است، حتی می ترسیم از این نام برای فرزندانمان استفاده کنیم، مبادا وقتی بزرگ شد او را مسخره کنند.

این روزها هر چیز بی کلاسی را با نام جواد یاد می کنیم و یادمان می رود جواد نام امامی است که سرشار از جود بود و فرزند امام رئوفمان.

در این زمینه دنبال نظریه پردازی نیستیم، این موضوع احتمالا دلایل مختلفی دارد، اما شاید بتوان قدرت رسانه ها را در شکل گیری این تصورات بیش از هر چیزی دانست. کمی فکر کنید، در کدام برنامه، فیلم، سریال، کتاب یا... غضنفر شخصیتی غیر از یک فرد احمق بوده است. حتی همین الان هم در برنامه رادیویی پر شنونده ی جمعه ایرانی، غضنفر یکی از شخصیت های ثابت و ناگفته نماند احمق مجموعه است.

جواد بودن مساوی است با فردی بی کلاس و به قولی شخصیت ضایع. احتمالا نسل ما فیلم «آ تقی» را به یاد ندارند. آ تقی معتادی بوده است که پدر و مادر های ما او را خوب یادشان هست. و از همان روزها بود که تقی (به معنای با تقوا و پرهیزگار) در ذهن ها تبدیل به یک معتاد شد.

اینکه می گویم قدرت رسانه ها را نباید در این زمینه نادیده گرفت به عینه بارها ثابت شده است. اگر یادتان باشد همزمان با پخش سریال میوه ممنوعه، ناگهان نام شخصیت دختر فیلم که «هستی» بود با استقبال بسیاری رو به رو شد و جزو 10 نام پر کاربرد ثبت شده در ثبت احوال قرار گرفت. همین طور سریال ستایش که باعث شد این نام هم جزو ده اسم پر طرفدار شود. سریال پنج کیلومتر تا بهشت نیز اسم «آیدا» را بر سر زبانها انداخت. تا جایی که مدیر کل ثبت احوال کشور نیز از نقش رسانه ها در نام گذاری افراد یاد کرد و از تهیه کنندگان و کارگردانان خواست تا از اسامی رایج بیشتر استفاده کنند تا گرایش مردم هم به این اسامی بیشتر شود.


البته دلایل مختلفی برای عدم نامگذاری فرزندان برای برخی از اسم ها وجود دارد و از جمله ی آن، نوع چیدمان حروف در زبان فارسی و زیبایی ظاهری آن است. حتی با قبول این موضوع و چشم پوشی کردن از معانی عمیق و ارزشمند این اسامی، تمسخر این نامها را با هیچ منطقی نمی توان توجیه کرد و اگر نگوییم عناد و دشمنی پشت سر این نامگذاری ها و تمسخر آن وجود دارد، می توانیم به جرئت از نا آگاهی و جهالت در این موضوع سخن بگوییم. نا آگاهی ای که با شیعه بودن یک جا جمع نمی شود. پس شیعه باشیم و آگاه.